نمی‌گذارم ناموسم به‌دستِ دشمن بیفتد
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهيد سيدبابا علوي در چهارم فروردين 1340 در شهرستان خلخال در خانواده‌اي روحاني به دنیا آمد. او در دامن خانواده‌اي كه جدش «مرحوم حجت الاسلام يعقوب علوي» كه در رژيم پهلوي چندين بار برای مبارزاتش به زندان افتاده بود، بيت يافت و در چنين محيطي كه ايمان اسلامي ساكنين آن را فرا گرفته بود با اسلام آشنا شد.
سیدبابا علوي در سال 52 به همراه خانواده اش به شهرستان كرج نقل مكان كرد و تحصيلاتش را در آن شهرستان گذراند و كم‌كم به تبليغات و ظلم هايی كه در جامعه رواج داشت و اين كه چه ظلمي بر جامعه وارد مي شود. او را تحت تاثير قرار داد و هميشه به طبقه پايين محبت خاصي داشت و راه خود را پيدا كرده بود زيرا به اين امر مهم پي برده بود. تنها راه نجات انسان گرويدن به اسلام و اتحاد مسلمين است و هيچ وقت فكر اين ظلم و جور از سر او بيرون نمي رفت تا اين كه نور الهي انبيا از غرب شروع به تابيدن كرد و مدتي كه خورشيد پشت ابر سياه بود اين بار تابان‌تر از سال 42 ظاهر شد.
وی از اول هم مهر و کلام امام بر دلش جايگزين شده بود و در جریان انقلاب گوش به فرمان امام بوده به هر نحوي سعي مي كرد با انقلابيون مسلمان ارتباط پيدا كند. اعلاميه و نوارهاي امام و عكس و سخنراني امام را پخش كرد و با اين كه خانواده اش به لحاظ مالی مرفه نبود همه اين ها را رايگان دراختيار آنها مي گذاشت و او به فعاليتش هم چنان ادامه مي داد تا اين كه جنگ تحميلي و حمله عراق به كشور اسلاميمان و براي از بين بردن انقلاب شروع شد او هم با روحيه انقلابي و زمينه هايي كه در وجودش رشد كرده بود و با علاقه عجيبي كه به انقلاب داشت که بلافاصله در بسيج ثبت نام كرده و طي يك دوره آموزشي عازم جبهه جنگ جنوب شد و بعد از روزها و ساعت ها مبارزه، جان خود را به جان آفرين تسليم مي كند و به درجه رفيع شهادت می رسد.
خانواده شهید می گویند: درآخرين روز اعزام وي، خطاب به پدر و مادرش گفت: خوشحال باشيد زيرا من خوشحالم كه مي‌خواهم به نداي امام لبيك بگويم و مي‌خواهم بروم از كشورم و دينم اسلام دفاع كنم و نگذارم كه ناموسم به دست دشمن بيفتد.
انتهای پیام/
