آرزوهای خاص یک شهید

نوید شاهد البرز؛ شهید یعقوب دلیر روحی فرزند خیرالله در اول مرداد 1349، در «کلار دشت» شهر چالوس دنیا آمد. وی با اعزام سپاه به جبهه رفت و به عنوان رزمنده دلیرانه جنگید و در سن شانزده سالگی در منطقه جنگی مهران در تاریخ سی و یکم فروردین ماه 1366،  با اصابت ترکش به سر به درجه رفیع شهادت نایل آمد ودعوت حق را لبیک گفت.

دلنوشته ای از شهید «یعقوب دليرروحي» که در اردوگاه شهيد همت مهران نوشته است:

آنقدر مي جنگم و به جبهه مي آيم و به ياري پروردگار اسلام را ياري مي كنم تا اينكه ... خداوند ... مي كند كه مرا همراه با شجاعت و ايمان پر دعوت كند و از خداوند تقاضا دارم كه مرا ياري كند تا بتوانم بر نفسم غلبه كنم و دعوتش را بپذيريم . هيچوقت دوست نداشتم در غفلت بميرم و اكنون نيز دوست ندارم در غفلت بميرم. دوست دارم شهادتم در جوانيم باشد چون ثواب جواني بيشتر از ثواب پيري است.

آرزو دارم؛ در يكي از بهترين روزها‌يي كه از تمام روزهاي ديگر بيشتر ثواب كرده ام بميرم. آرزو دارم؛ تير در گلو يا بر جاي حساس بدنم وارد شود اگر در گلو وارد شود به اندازه خيلي كوچك و ريزش مانند علي اكبر حسينم شهيد شوم.

خداوندا! خيلي ضعيف و ناتوانم آرزو داشتم چندين بار مرا زنده مي كردي و در همين راه شهيد مي شدم. پروردگارا! آرزويم ديدن كربلا بود اگر من كربلا را نديدم و زيارت نكردم برادران رزمنده ها را كربلائي كن تا يكي از آرزوهايش كه زيارت كربلا مي باشد مستجاب شود.

خدايا! از ناتوان بودنم شرمنده هستم كه چرا فردي چون من درجوار برادران بسيجي مخلص مي دادي بااينكه خيلي بد بودم شما قسمت كرديد تا به اينجا آمدم. خداوندا! حالي در من قرار گرفته كه شايد بطوري كه خودم نيز عيناْ نديده ام ولي احساس مي كنم كه خداوند دعايم را كه يك عمر آرزويش را داشتم مستجاب خواهد كرد. قادرا نمي دانم چرا در يك لحظه اي كه به اين محل آمدم چنين حالي به من دست داده است. خدايا! تمام شور حالي كه گرفته ام از برادران بسيجي ام گرفته ام يارب آنها را نيز به اهداف نهايي شان برسان .

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری