خدایا، فردای قیامت در برابر شهدا چه بگویم!

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید "مجید نیک‌دهقان" دهم آبان ۱۳۴۲ در شهرستان کرج به دنیا آمد. پدرش غلامعلی کشاورز بود و مادرش هاجر نام داشت تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد در سال و دیپلم گرفت. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. سیزدهم تیر ۱۳۶۵ با سمت مسئول طرح و برنامه در مهران توسط نیروهای عراقی با اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرهای را در امامزاده محمد زادگاهش به خاک سپردند.

در ادامه متنی مناجات‌گونه از شهید "حسین رستمی"  را بخوانید.

تورا دارم، چه غم دارم * به عشق تو گرفتارم

اگرچه پيش تو خوارم * يقين دارم تویی يارم

گنه‌كـــارم خبر داري * خطا كارم خبر داري

جفا كــارم خبر داري * ولي هستي خريـدارم

تو مي‌خواهي كه من هستم * زعشق تو چنين مستم

به الطـــاف تو دل بستم * كه هستي تو نگهـدارم

زكردارم خبر داري * مــرا زير نظر داري

گرفــتارم خبر داري * ز هـجران تو بيمارم

تو دادي قلب سوزانم * تو دادي چشم گريانم

خدايا، به درگاهت آمدم و فرياد مي‌زنم، بشنو. فريادم را و نظري كن به من وقتي كه مناجات مي‌كنم. من درمقابل تو ايستادم و بيچارگی‌ام را به تو مي‌گويم و درمقابل تو زاري مي‌كنم و درد دل خودم را مي‌گويم. تو ازدرون من خبر داري و همه كارهايم را مي‌داني كه چه كردم.

خدايا، اگر تو هم مرا راه ندهي كيست كه مراياري كند.

خدايا، به تو پناه مي‌آورم. خدايا، گرچه گناهانم زياد است و قابل بخشش نيست ولي رحمت تو از همه چيز بيشتر است.

خدايا، مي‌دانم كه به خودستم كردم و ازفرمان تو سرپيچي كردم ولي باز به تو روی آوردم و با اقرار برگناهانم و بااقرار برخطاهايم تقاضادارم كه مراقبول كنی.

خدايا، ازكرده‌هاي خود پشيمانم.

خدايا، چه گناهاني كه درخلوت انجام دادم و تو مرا رسوا نكردي و پرده برگناهانم كشيدي.

خدايا، گناه سراپاي مرا فراگرفته به كجابروم ( وَلا يُمكِنُ الفِرار مِن حُكُومَتِكَ) خدایا مگر ممكن است كه از حكومت تو فراركنم.

خدايا، نااميدم مكن، ردم مكن و حاجتم را برآور.

خدايا، تو اگرمرا نمي‌خواستي، رسوايم مي كردي و آبرويم مي بردي ولي اميدوارم ردم نمي كني.

خدايا، اگرمرا به‌جرمم گرفتي، تورا به عفوت گيرم و اگر مرا به گناهانم درگيري به آمرزشت درآويزم و اگر مرا به آتش بري بازم مي گویم كه تورا دوست داشتم.

خدايا، بازهم اميدوارم كه مرا عفوكني.

خدايا، فرداي قيامت درمقابل شهداء چه بگويم. بهترين دوستان مارفتند وقتي آنها راببينم چه بگويم. اگرتو من را نبخشي نمي‌توانم درمقابل آنها سرم را بلند كنم.

خدايا، اميدم را نااميد نكن.

خدا خدا، خدا خدا *  مرامكن زخودجدا

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری