نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان استرس رواني سه نوع جانبازان ؛ شاغل، حالت اشتغال و بيكار استان اصفهان در سال 1385 انجام شده است. روش پژوهش توصيفي و از نوع پيمايشي و جامعه ي پژوهش نيز شامل كليه جانبازان استان اصفهان در سال 1385 بوده است. نمونه ي آماري پس از برآورد آماري شامل؛ 15. نفر از جانبازان استان اصفهان بوده كه با روش نمونه گيري خوشه اي، طبقه اي متناسب با حجم و تصادفي ساده از بين جانبازان استان اصفهان انتخاب شده اند. ابزار اندازه گيري داده ها پرسش نامه ي 29 سؤالي سنجش استرس كوپر(Cooper) بوده كه كتي و لام(2...) اعتبار و روايي آن را به ترتيب 91/. و 84/. گزارش نموده اند. داده هاي پژوهش به دو شيوه تحليل توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. عمده ترين يافته ها به شرح زير مي باشند: 1- F محاسبه شده در سطح مبين وجود تفاوت معنادار بين ميزان استرس رواي جانبازان شاغل، حالت اشتغال و بيكار بوده است. آزمون تعقيبي توكي نشان داد؛ ميزان استرس جانبازان بيكار به طور معناداري از دو گروه جانبازان شاغل و حالت اشتغال بيش تر بوده است. 2- F محاسبه شده در سطح مبين وجود تفاوت معنادار بين ميزان استرس رواني جانبازان ؛ شاغل، حالت اشتغال و بيكار بر اساس نوع معلوليت آن ها نبوده است. 3- بررسي ميانگين استرس رواني سه گروه جانبازان ؛ شاغل، حالت اشتغال و بيكار بر اساس ميزان معلوليت آن ها بيان گر آن بوده كه بيش ترين ميزان استرس در جانبازان حالت اشتغال بوده است. 4- كم ترين ميزان استرس در جانبازان شاغل به دست آمده است. 5- معلوليت بالا در صورت عدم اشتغال مي تواند منبع موثري براي استرس جانبازان باشد، در حالي كه اشتغال مي تواند تاثير فوق را در حد قابل توجهي كاسته و از بروز حالت هاي استرسي جلوگيري نمايد.

اوقات فراغت مدت زماني است كه انسان هيچ گونه تكليف يا كار موظفي را عهده دار نبوده و زمان در اختيار اوست كه به ميل، رغبت و انگيزه ي شخصي به امر خاصي بپردازد. اين موضوع براي افراد مختلف، معاني گوناگوني نيز دربر داردچرا كه اين جنبه از تجربيات زندگاني آدمي بس پيچيده است، اما مي توان اجمالا اوقات فراغت را به عنوان بازمانده ي وقت(اوقات غير موظف) و نيز به عنوان فعاليت و عمل كرد، يعني انجام اعمالي مفيدي براي اشخاص و به طور خاص براي جامعه يا به عنوان آزادي عمل در نظر گرفت. مقاله ي حاضر حاصل يك فعاليت تحقيقي است كه در سال 1386 در استان مازندران انجام شده است هدف اين تحقيق بررسي نحوه گذران اوقات فراغت جانبازان ضايعه ي نخاعي و اعصاب و روان(با حداقل 25% جانبازي)بود. نمونه ي آماري شامل 269 نفر از جانبازان بودند كه با سطح اطمينان 98% و با استفاده از جدول تعيين حجم نمونه چستر و مك كال(1982) به شيوه ي تصادفي در نرم افزار SPSS انتخاب گرديدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته بود. نتايج تحقيق بيان گر آن است كه ميانگين ساعات اوقات فراغت جانبازان 93/4 ساعت مي باشد به اين ترتيب كه 61% از جانبازان بيش ترين اوقات فراغت خود را با خانواده سپري مي نمايند و به طور كلي ميانگين گذران اوقات فراغت به صورت فردي(96/3)از ميانگين گذران اوقات فراغت به صورت جمعي(82/3)بيش تر مي باشد. هم چنين عمده ترين مشكلاتي كه جانبازان در گذران اوقات فراغتشان با آن مواجه مي باشند به ترتيب مشكلات مالي، روحي و جسماني– حركتي مي باشد.