آیا حسین‌جان از من راضی هستی؟
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید مرتضی غلامي، یکم تير 1344، درشهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش جعفر و مادرش طلعت السادات نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته عمران درس خواند و ديپلم گرفت. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت. بيست و نهم آبان 1362، طی عملیات والفجر4 در پنجوين عراق به شهادت رسيد. پیكر وي مدت ها در منطقه بر جا ماند و بيست و یکم خرداد 1373، پس از تفحص در بهشت‌زهراي زادگاهش به خاك سپرده شد. برادرش حسين نيز به شهادت رسيده است.
در ادامه متن وصیت نامه و پیام شاخص شهیدمرتضی غلامی آورده می شود.
بسم الله الرحمن الرحيم
ولا تقولوا لمن يقتل فى سبيل الله اموتا بل احيا و لكن لا تشعرون
نپنداريد كه كساني‌كه در راه خدا كشته شده اند، مرده اند، بلكه آنها زنده اند وليكن شما آنرا درك نخواهيد كرد.
رمز خداشناسی در خودشناسی است
پروردگارا! به قلم من قدرتى عطا فرما كه اين كلمات راهنما و روشنائى براى آنان باشد كه هنوز در غفلت و خواب هستند. پروردگارا! وصيتم را مى‌نويسم نه براى آنكه ديگران بخوانند و از آن بگذرند بلكه اين براى آن كسانى است كه روزى من در جمع آنان بودم ولى خداوند بزرگ منتى بزرگ بر من گذاشت و مرا به اينجا آورد و درميان اين انسان‌هاى زيبا سيرت قرار داد، باشد كه دوستان عزيزم همه با كمى تفكر خود را بشناسند كه رمز خداشناسى در خودشناسى است.
پروردگارا! عمرى در پى تو بودم و دنبال تو مى گشتم. مولاى من اما تو را نيافتم و نا اميد به گوشه اى نشستم و گريه كردم و از اينكه تو را نيافتم غمگين بودم اما ندائى از گوشه اى مرا روشن ساخت. او مى گفت: اى بنده خدا مگر مى‌شود كه بي‌نهايت كوچك به‌دنبال بى نهايت بزرگ برود و او را پيداكند نه هيچ‌گاه نمى شود و اين مولاى ما مى‌باشد كه دنبال تو مي‌گردد. اما ما آنقدر بيچاره هستيم كه اعمال و نيت ما آنقدر تاريك است كه نمى گذارد دست خدا مرا بگيرد و به‌سوى خود ببرد. اما مولاى من آنقدر تو مهربانى كه پى فرصت مى گردى تا حركتى خوب از ما سرزند و از آن تو بهانه اى بگيرى و ما را به‌سوى خود ببرى.
مولاى من، آنقدر در نعمات تو غرقيم كه ياد تو از يادمان رفته است. چه زيبا مى گويد: چقدرقشنگ! تشبيه مى كند كه: او مي‌گفت: ما بمانند قوطى در بسته اى مى باشيم كه در اقيانوس بيكران قرارگرفته و آب اين اقيانوس با فشار مى خواهد كه داخل آن شود اما اعمال ما نمى گذارد. پروردگارا، مولاى من ما را ببخش ما همه اشتباه كرديم، آنقدر فرياد مى زنم، آنقدر گريه مى كنم كه مرا به آنجا ببرى كه ديگران را بردى. حسين جان، او سالار شهيدان آنقدر در سحرگاه السلام عليك يا ابا عبدالله مى گويم تا جوابم را بدهى، مگر نه اين است كه جواب واجب است پس جوابم را بده كه عاشق تو هستم و مى خواهم در هنگام شهادت جواب سلامهايم را بدهى. به‌خدا قسم خجالت مى كشم از حسين و اصحابش. آخر او و اصحابش خيلى زجر ديدند سرها و دست‌ها و پاها دادند و اين درست نيست كه من با پيكرى سالم پيش آنها بروم. مولاى من، اگر قرار است شهيد بشوم از تو مى خواهم، عاجزانه از تو مى خواهم كه مرا به‌مدت بسيار طولانى درصخره ها پنهان گردانى و من با بدنى زخمى در آن بيابان زجر بكشم و كسى مرا درنيابد تا آنجا معناى عاشقى را دريابم و به حسين (ع) بگويم آيا حسين جان ازمن راضى هستى ؟ آيا مرا جزو اصحاب خودت قرار مى‌دهى ؟
بهشت شهید غذای شهید دیدن مولایش است
به‌خدا قسم اگر ما درك مى كرديم آن چيزى راكه بايد درك مى كرديم ديگر مسئله گريه براى شهيد براى كسى نمى ماند. اگر كسى شهيد مى‌شد انسان ناخودآگاه بر او غبطه مى خورد و به او همه مرحبا مى گفتند، بخدا اگر مى فهميديم، اگر درك مى كرديم كه شهداء درقيامت در كجا قرار دارند كسى يك لحظه صبر نداشت. شهيد واقعا جوار الله است جاى شهيد در كنار مولايش مى باشد. بهشت شهيد غذاى شهيد ديدن خدايش مى باشد اگر ما مى فهميديم اگر درك مى كرديم، باور كنيد خدا اصلا نه بهشتى و نه دوزخى بوجود نمى آورد باور كنيد راست مى گويم هيچ‌كدام از آنها نبود و اگر ما درك مى كرديم درجوار الله بودن خود بزرگترين نعمت و حتما بىنهايتترين بهشت براى مؤمنين بود، با تمام وجودم مى گويم خدا را نه براى بهشتش و نه براى جهنمش مىپرستم بلكه خداوند را لايق پرستش ميدانم.
خداوندا، بهشت را نمى خواهم ولى جوارالله را مى‌خواهم، دركنار تو بودن را مى خواهم، اگر قرار است كه به جوار الله برسم و از جهنم بگذرم باور كن مولاى من هفت طبقه جهنم را حاضرم طى كنم ولى در كنار تو باشم. مولاى من گويم آتش جهنمت را طاقت بياورم و چگونه دورى تو را تحمل كنم، آخر اى انسان‌ها تا كى مى خواهيد در بند اين حصارهاى كه با دست خود ساخته ايد، باشيد. تا كى مى خواهيد بندگى اين حصارها را كنيد در حالي‌كه بوجود آمده اند براى شما وليكن ما با دست خود بنده آنها شديم.
دوستان عزيزم نمى دانم شما چگونه فكر مى كنيد ولى باور كنيد اينجا انسان معناى زندگى را درك مى كند و مى‌فهمد براى چه آمده و براى چه مى‌رود و از كجا آمده و به كجا مى‌رود. توصيه من به همه انسان‌ها اين است كه اگر جواب سوالات را با خلوص نيت بدهند زندگى برايشان قفس تنگى است.
مرغ باغ ملكوتم نيم از عالم خاك / دوسه روزى قفسى ساخته اند از بدنم
و در آن موقع انسان مست مى‌شود و عاشقى او با معبودش آنقدرزياد مى شود كه از عشق خود مست است و حيران روز و شب با ديدن صياد هستم در قفس / به‌سكه‌مستم نيست معلوم كه هستم در قفس
و آن نور حق برمن جلوه گر شد و در اين لحظات كه شعاع حقيقى خورشيد كمال اعلا بر همه سطوحم تابيدن گرفته و جز نور و جهان نورانى چيز ديگرى نمى بينيم و آن‌موقع مى‌فهميم كه:
مرده بدم زنده شرح، گريه بدم خنده شدم / دولت عشق آمد ومن دولت پاينده شدم
ديده سير است مرا ، جان دلير است مرا / زهره شير است مرا، زهره تابنده شدم
در راه خدا جهاد کن جهادی که شایسته اوست
همه شما دوستان عزيز و برادران بسيج و همه و همه حتى پدر و مادر گرامى خود را به تفكر وصيت مى كنم، بدانيد براى آنكه خود و خداى خود را بشناسيد، بايد تفكر كنيد. فكر كنيد در خودتان و خودتان را بشناسيد (اولم يتفكرون فى انفسهم) آيا واقعا خليفه الله ما هستيم به‌خدا قسم واى برما اگر خليفه الله نباشيم، خليفه الله بايد متقى باشد پس واى برما اگر متقى نباشيم زيرا اعمال نيك فقط با تقوا بودنش پذيرفته مى شود. گوش كن وصيت مولا على (ع) را به پسرش: (اى پسرك من تو را وصيت مي‌كنم به تقوا و ترس از خدا و به ملازمت و فرمان او و به آباد داشتن دل خود و به چنگ زدن به ريسمان او) سعى كنيد كه فقط خدا را راضى كنيد زيرا فقط او سريع الرضا است ولى انسان دير و يا اصلا راضى نمى شود. آخر من نمى‌دانم اين انسان چرا آنقدر گنگ است؟ وصيت ديگرم باز كلام على (ع) است (امر به معروف كن و دست و زبانت را از زشتى باز دار و با تلاش و كوشش خودت آنرا بجاى آور و در راه خدا جهاد كن، جهادى كه شايسته اوست و در راه خدا از سرزنش‌كننده باكى نداشته باش و براى حق هر جا و به هر سخن باشد اقدام كن و در اين راه كسب دانش نما و خود را به شكيبايى و برنامه مطلوب عادت بده و بدان شكيبا بودن در راه حق نيكو خويى است و باز على (ع) در وصيتش مى گويد: بدان كه تو براى آخرت آفريده شده اى نه براى دنيا براى نيستى، نه براى هستى و براى مردن نه براى زندگى تو در جاى كوچ مى باشى و درسراى موقت و در راه به‌سوى آخرت هستى و تو رانده مرگى كه گريزنده از آن رهايى نمى يابد.
والسلام
انتهای پیام/
