شهادت عالمی دارد...
نویدشاهد البرز:
«شهید مرتضی چرامین» در سیزدهم فروردین ماه سال 1340، در شهر تهران در خانواده ای از طبقه زحمتکش کارگر متولد شد. او دوران کودکی خود را در آغوش گرم پر مهر و محبت خانواده خویش سپری نمود و پس از آن در سن 7 سالگی وارد دبستان شد و دوره ابتدایی را با جدیت و سعی و تلاش فراوان با موفقیتی چشمگیر پشت سر نهاد و از آنجا که او در مدرسه شاگردی ممتاز و ساعی بود کمتر به کتاب برای تمرین کردن درس مشغول می شد و پس از آن دوره راهنمایی را آغاز نمود و در همان منطقه «جوادیه» مشغول تحصیل شد.
او با اعتقادات زیادی که به مذهب داشت می کوشید همیشه در مجالس سوگواری امامان شرکت کند و فعالیت او در این زمینه بسیار بود و سعی داشت افراد دیگر را نیز تشویق کند.
شهید در زمان انقلاب همگام با سایر اقشار و طبقات ملت در اکثر راهپیمایی ها و تظاهرات شرکت می نمود.
در سال 57، زمانی که 17 سال بیشتر نداشت. شوق دیدار امام در وجودش شعله ور شده بود برایش روشن شده بود که رژیم پهلوی باطل است و در آن سال همگام با سایر اقشار و طبقات مردم در اکثر تظاهرات شرکت می نمود و پدر و مادرش که فرزند خود را به خوبی می شناختند، هرگز او را منع نکردند زیرا راهی که او می رفت شناخته و دانسته می رفت. شوق خدمت در انقلاب مانع ادامه تحصیل او شد. او تا کلاس سوم نظری درس خواند.
با شروع جنگ تحمیلی پس از پیروزی انقلاب اسلامی از تحصیل دست کشید و خود را آماده کرد و تا همگام با سایر برادران به جبهه برود و بالاخره نیز در این راه موفق شد و سپس چندین بار به جبهه رفت و زخمی شد و سرانجام برای آخرین بار در تاریخ سوم اردیبهشت 1362، از طریق بسیج سپاه کرج عازم جبهه سومار گشت و پس از حماسه آفرینی های فراوان در جبهه های جنگ حق علیه باطل در تاریخ سی ام اردیبهشت 1362، به درجه رفیع شهادت نائل گردید و پیکر پاکش در بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد.
شهید بزرگوار «مرتضی چرامین» در وصیت نامه اش چنین می نویسد:
بسم الله الرحمن الرحيم
«الله ولى الذين امنوا يخرجهم من الظلمات الى نور»
«خداوند سرپرست آن كسانى است كه ايمان آورده اند و اينان را از تاريكى‌هاى كفر بيرون مى آورد و به سوى نور ايمان هدايت مى كند.»
بنام آن‌كس كه ما را آفريد و بنام آن‌كس ، كه تمام وجود هستى مان از اوست و بنام آكس كه بازگشتمان به سوى اوست و با درود و سلام به رهبر كبير انقلاب اسلامى ايران و با درود بر تمام روحانيون مبارز پيرو خط امام مخصوصا آيت الله مشكينى ... دو بازوى پرتوان امام امت و اميد امت شهيد پرور و با درود بر تمامى شهداى گلگون كفن از صدر اسلام تا كنون كه با نثار خون خود در راه اسلام درخت اسلام را آبيارى نمودند و به نداى «هل من ناصر ينصرنى» حسين بن على ( ع ) و حسين زمانمان امام خمينى(ره) لبيك گفتند.
هان اى جنايتكاران شرق و غرب! بدانيد كه اسلام نه تنها با اين خونها عقب نخواهد نشست بلكه ملت مسلمان ايران سلحشورانه بسوى دشمن خواهند شتافت و انتقام خون برادران خود را بگيرند چگونه ايمان به خداوند بزرگ دارند و ايمان به معاد دارند و اينان براى اسلام مى جنگند نه براى مقام و ثروت و خالى و با خلوص نيت در راه خدا مى جنگند و در راه اسلام به شهادت مى رسند و اين شهادت چه پر افتخار است و شهادت در راه خدا چه لذتى دارد.
همانگونه كه پيامبر اسلام فرمودند: برتر از هر نيكى، نيكى است تا مومن به شهادت برسد و برتر از شهادت ديگر هيچ نيكى وجود ندارد.
اى پروردگار من به من يارى فكر كردن بده و به دستهايم قدرت نوشتن؛ تا بتوانم كه آنچه لايق توست با اين فكر ناقص خود و اين دستهاى عاجزم بنويسم. اى معبود من، اى خالق من و اى تمام هستى من و اى تنها اميد من، من به خاطر بهشت يا ترس از جهنم ترا پرستش نمى كنم بلكه تو را قابل پرستش و ستايش مى دانم و چون هر كس كه چيزى را درست مى كند به خاطر استفاده خودش است و اين تو بودى كه مرا خلق نمودى پس من وظيفه خود مى دانم كه براى تو و به خاطر رضاى تو كار كنم و من اين كار را از سرورم حسين بن على ( ع ) آموخته ام.
ما جوانانى كه اكنون حامى اسلام هستيم بايد شناخت خود را مديون اين پير جماران و اين حسين زمان باشيم كه توانست امثال بنده را از منجلاب بيرون بياورد و صراط مستقيم را به ما نشان دهد و به ما بياموزد كه چگونه سرباز اسلام باشيم نه يك نوكر حلقه به گوش امپرياليسم و اين امام عزيز توانست به ما اين شناخت را بدهد كه سرورتان حسين بن على ( ع ) درس آزادگى را اين گونه آموخت و شما هم بايد از او بياموزيد تا سرباز امام زمان ( عج ) باشيد.
خداوند تا
ظهور حضرت مهدى و حتى در كنار مهدى اين امام را براى امت شهيد پرور نگه بدارد
انشاء الله . يك سفارش به برادران و دوستانم دارم كه البته بايد مرا ببخشند چون
تمام برادران به عنوان يك مومن اين مطلب را مى دانند ولى اين نكته براى يادآورى
است كه برادران عزيز تو را به خدا در كارهايتان سستى نكنيد و غيبت نكنيد بنده از
اين موضوع خيلى رنج مى برم غيبتى كه نه خدا و نه رسول و نه ائمه از آن خشنود هستند
پس چرا ما با اين حركات ناشايست خودمان آنان را ناراحت مى كنيم اميدوارم كه ترك
غيبت ما بين برادران بشود.
پدر و مادر عزيزم افتخار نمائيد كه امنیت خود را در راه خالق يكتا مى دهيد چون او در هر زمان بندگان خود را امتحان مى كند و من اميدوارم كه شما از اين امتحان سرافراز بيرون آئيد و خيلى من خوشحالم كه لااقل در آخر عمرم باعث سرشكستگى شما نشدم و شما را در كنار بندگان خدا و خداوند تبارك و تعالى خار ننمودم .
و لااقل مى توانيد با شهادت من به خود تسكين قلب دهيد و من هم افتخار مى كنم كه به سوى الله پرواز مى كنم و راه حق را انتخاب كردم و چه قدر خوب است كه در راه خدا كشته شوم تا شايد او هم من را بيامرزد و گناهان مرا ببخشد.
زمانى كه اين وصيتنامه را مى خوانید من در عالمى جز
عالم مادى هستم و بيشتر فكر معنويات هستم تا ماديات چون‌كه پيوستن به ملكوت اعلا
يك عشق ديگرى دارد آنجايى كه تمام انبياء و ائمه و شهدا هستند. در كنار آنها بودن
عالمى دارد جايى كه ديگر صحبتى از گناه نيست جايى كه خداوند به آنجا منزلت ديگرى
داده است و جائيكه تمام نيكان و پاكان هستند.
آن كسانيكه به يارى اسلام شتافتند و در اين راه حتى از خون خود هم دريغ نكردند. اما برادران بدانيد كه شهادت يك تير خوردن و از دنيا رفتن نيست بلكه بايد انسان پاك شود تا شهادت در راه خدا نصيب بشود. برادران عزيزم دوست دارم كه جنازه مرا برادران و دوستانم بر دوش بگيرند چون من مال آنها هستم و آنها ادامه دهندگان راه من هستند و هر كس در هر جايى هر كارى را كه مى تواند براى اسلام و مسلمين بايد انجام بدهد. در خاتمه اميدوارم كه همگى دوستان مرا حلال كنند و تشكر مى كنم از كسانى كه براى اصلاح من خيلى زحمت كشيدند و خداوند خوشحال است از تمام كسانى كه در راه اصلاح انسانيت زحمت مى كشند.
اى خالق من و اى معبود من تو خود بهتر مى دانى كه من مى خواستم براى تو و براى دين تو خدمت نمايم و اين شهادت را تو از من قبول بفرما .
والسلام مرتضى چرامين
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد
انتشارات، هنری
