زندگینامه شهید رمضان علی آقایی
يکشنبه, ۱۵ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۱۶
شهید همیشه میگفت استفاده بهینه از فرصت‌های دنیایی، کار برای خداوند و فانی بودن زمان و عمر آدمی، فرصتهایی را به انسان مومن میدهد تا حداکثر استفاده را از حداقل زمان عمر خویش بنماید
شهید رمضان‌علی آقائی در یک خانواده متوسط در تاریخ 1339 در قریه کُندرکرج متولد شد و پس از طی دوران کودکی به دبستان رفت و در سن 11 سالگی پدر خویش را از دست داد و به علت مشکلات خانواده ترک تحصیل نمود و سعی کرد تا خانواده خود را تامین کند.
شهید رمضان‌علی آقائی در شروع انقلا ب اسلامی در سال 57 در تظاهرات و راهپیماییها نقش بسزایی داشت و پس از واقعه 17 شهریور در تهران در بیمارستان جهت کمک به مجروحین فعالیت فراوانی کرد و پس از تاسیس کمیته‌های مرکزی به عضویت کمیته درآمد و پس از یک ماه وارد سپاه شد و پس از آموزش مدت سه ماه محافظ شهید بهشتی بود.
شهید آقائی چندین بار عازم جبهه‌های جنگ حق علیه باطل شدند. متذکر شوم شهید آقائی در سال 58 در گروه شهید چمران به بعلبک لبنان رفتند و پس از بازگشت به خدمت خالصانه خویش در سپاه و در بیت امام ادامه دادند.شهید آقائی که مورد تشویق قرار گرفته بودن و صلاحیت اخلاقی داشتند مسوول آموزشی 350 نفر از برادران بسیجی شدند. شهید در زمان حضور خود در محل زندگی و محل کار خود تلاش فراوان و فعالیت زیادی در جهت نشان دادن انقلاب و اهداف آن و پیشبرد آن برای بالا بردن سطح آگاهی مذهبی سیاسی مردم با کمک شهیدان روحانی شهید گوهری و شهید شهرتی انجام میدادند.
شهید رمضان پس از ازدواج مجدداً به جبهه‌های جنگ بازگشتند و در جبهه کوشک پاسگاه زید در جریان حمله رمضان با مزدوران عراقی توانستند در خاک عراق پیشروی کنند و همانا که شهید رمضان آقائی همانند اسمش در رمضان پای به عرصه وجود نهاد و در حمله رمضان به دیدار حق شتافت.
خاطراتی از شهید
شهید همیشه میگفت استفاده بهینه از فرصت‌های دنیایی، کار برای خداوند و فانی بودن زمان و عمر ادمی، فرصتهایی را به انسان مومن میدهد تا حداکثر استفاده را از حداقل زمان عمر خویش بنماید و تلاش کند که هیچ لحظه ای را به بطالت و بیهودگی نگذراند. به همین جهت است که مومن در دعاهایش از خداوند میخواهد یک لحظه از عمرش را به خودش وامگذار.
پیام شهید : شما اندک مخالفین که تا حالا این انقلاب واین امام واین امّت را درک نکرده اید شما قلبتان سیاه است.
شاهد قرآنی : وَالَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا صُمٌّ وَ بُکْمٌ فِی الظُّلُماتِ مَنْ یَشَأِ اللَّهُ یُضْلِلْهُ وَ مَنْ یَشَأْ یَجْعَلْهُ عَلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ (انعام/39)
و کسانى که آیات ما را دروغ پنداشتند، در تاریکیها [ىِ کفر] کر و لالند، هر که را خدا بخواهد گمراهش مىگذارد و هر که را بخواهد بر راه راست قرارش می دهد.
ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ فَهِیَ کَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَ إِنَّ مِنَ الْحِجارَةِ لَما یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهارُ وَ إِنَّ مِنْها لَما یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْماءُ وَ إِنَّ مِنْها لَما یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (بقره/74)
سپس دلهاى شما بعد از این [واقعه] سخت گردید، همانند سنگ، یا سختتر از آن، چرا که از برخى سنگها، جویهایى بیرون میزند، و پارهاى از آنها میشکافد و آب از آن خارج میشود، و برخى از آنها از بیم خدا فرو میریزد، و خدا از آنچه میکنید غافل نیست.
شاهد حدیثی: عَنْ طَلْحَةَ بْنِ زَیْدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ کَانَ أَبِی یَقُولُ مَا مِنْ شَیْءٍ أَفْسَدَ لِلْقَلْبِ مِنْ خَطِیئَتِهِ إِنَّ الْقَلْبَ لَیُوَاقِعُ الْخَطِیئَةَ فَلَا تَزَالُ بِهِ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَیْهِ فَیَصِیرَ أَعْلَاهُ أَسْفَلَهُ. (الکافی ط - الإسلامیة)، ج2، ص268))
طلحة بن زید گوید : امام صادق (ع) فرمودند : پدرم می‌فرمودند : هیچ چیز مانند گناه قلب را فاسد نمی‌کند، قلب با گناه مبارزه می‌کند ولى گناه بر او غلبه پیدا می‌نماید تا جایى که دل را بالا و پائین می‌برد و آن را وارونه می‌سازد.
نظر شما
