چهره‌ای از جاودانه‌‌هایِ سیزده‌ساله که ناشناخته مانده‌است

به گزارش نوید شاهد البرز؛ سیزدهم آبان ماه به نام روز دانش آموز، هر ساله توجه ما را به شهیدانی جلب می‌کند که بیش از یک دهه از حیاتشان نمی‌گذرد اما مانند موسفیدان هفتاد هشتاد ساله سخن می‌گویند و وصیت می‌کنند قدم بر می‌دارند و در راه آرمان‌هایشان جانانه جان می‌دهند.

شهدای که به زعم خودشان هیچ ندارند و جانشان را در طبق اخلاص،  به معبودشان تقدیم می کنند. اینان شاگردان مکتب حسینند، جاماندگان از سپاه او در عصری دیگر که سنگر مدرسه آرزوها و همه کودکانه‌ها را رها و بی‌سپر تن را آماج گلوله ها کردند، روی مین‌ها خوابیدند و معبر رسیدن ما به رهایی و اقتدار شدند. آنها در کمی سن و سالشان چه مردان بزرگی بودند و اگرمی ماندند ایران از حضورشان، از تلالو وجودشان، از دلاوری هایشان و آثارشان گلستان می‌شد اما آنها عطیه الهی بودند که نامشان ماندگار و حضورشان فیضی کوتاه بود.

در این گزارش قصد داریم به معرفی چهره شهید دانش‌آموزی بپردازیم که تاکنون معرفی نشده است.

یداله کمی که بزرگ‌تر می‌شود تکالیف دینی را به جا می آورد نه اینکه به سن تکلیف رسیده باشد قبل از آن، نماز و روزه‌اش را به‌جا مي‌آورد.

او از کودکی غیرتمندانه دستان کوچک مردانه‌اش برای امرار معاش خانواده تلاش می‌کرد. تابستان‌ها که وقت جست‌و‌خیز و بازی‌های کودکانه هم‌سن و سالانش بود، او به کار و کوشش مشغول بود و مایحتاج خود را وبال گردن خانواده نمی‌کرد.

در سال‌هاي انقلاب در تظاهرات و براندازي رژيم فعاليت داشته است و در كنار فعاليت‌هاي فرهنگي به فعاليت‌هاي سياسي نيز مي‌پرداخته‌است. این بسیجی کوچک بعد از پيروزي انقلاب اسلامي نیز فعاليت‌هایش را نه‌تنها کم نکرده بلکه به‌شکل چشمگيري در نهاد طیبه بسيج ایفاء نقش کرد.

شیپور جنگ را که زدند دانش آموز نیمکت‌های مدرسه دلش برای حال و هوای جبهه پرمی‌کشد نه اینکه نداند جبهه تیرو ترکش و آتش و دود و جان دادن دارد به کمال بر همه چیز واقف بوده و این از وصیت نامه‌اش هویداست. یداله در فرازی از وصیت نامه‌اش به انتخاب آگاهانه‌ اشاره می کند تا دهان یاوه‌گویان را بر این ادعا ببندد که هیجان و سن و سال کم آنها را به جبهه و خط مقدم نکشانده، وی خطاب به خانواده‌اش می‌نویسد: پدر و مادر و برادران و خواهران عزيزم، راهي را كه من رفتم آگاهانه انتخاب كردم، راهي است كه همه امامان و ائمه رفتند.

پافشاری او بر خواسته‌اش پدر و مادر را وا داشت تا اعزامش به سوی جبهه را بپذیرند و شیردل کوچک با گرفتن رضایت والدین راهی دیار عاشقی شد و به مقابله با كفار بعثي كه به اعتقادش بي‌جهت با دستور استكبار جهاني به كشور عزيزمان يورش ‌آورده‌اند، پرداخت.

تک تیرانداز کوچک که اسلحه‌اش از قدش بلندتر بود و آن‎را به‌سختی حمل می‌کرد در حالی‌که در نشانه‌گیری دشمن تیرش به خطا نمی‌رفت بعد از دلاوری‌های فراوان در بحبوحه عملیات پیروزمندانه رمضان در هفتم مرداد ماه 1361 در منطقه عملیاتی بصره (پاسگاه زید) با اصابت ترکش به سرش خونش خاکریزهای بصره را رنگین کرد.

او همانطور که در وصیت نامه اش به دیگران سفارش کرده است جانانه پای امام و یارانش ماند و در راه خدا و دین خدا با دفاع از سرزمینش به وصال حق رسید و تداعی بخش خط اول انشاهای هم‌کلاسانش؛ « با سلام و درود بر شهیدانی که با خون خود درخت اسلام را آبیاری کردند»، شد.

شهید دانش‌آموز یداله فروزنده بازماندگانش را فراموش نکرده و بابیان اینکه بعد از من زياد بي‌تابي نكنيد زيرا امانتي بودم دردست شما كه به صاحبش بازگزداندید از همه التماس دعا دارد. درس از خودگذشتگی را باید از این بزرگ‌مرد سیزده ساله آموخت که اکنون در جوار امامزاده محمد کرج آرمیده است.

استان البرز در حدود 360 شهید دانش‌آموز تقدیم انقلاب کرده‎است.

گزارش از اباذری