عارفی در فکه

به گزارش نوید شاهد البرز؛ روحانی شهید مجتبی کاویانی، دوم خرداد ماه سال 1342 در خانواده‌ای مذهبی و معتقد به دین اسلام دیده به جهان گشود. او در شهر اشتهارد از توابع کرج و کنار دیگر برادران و خواهران رشد و دوران کودکی را سپری کرد. وی هفت سالگی وارد مدرسه شد و توانست تا سال دوم راهنمایی تحصیل کند. به دلیل علاقه فراوانی که به دین اسلام داشت وارد حوزه علمیه اشتهارد شد و پس از آن تحت عنوان طلبگی مشغول تحصیل علوم حوزوی شد.

در جریان انقلاب و روزهای تظاهرات و درگیری با وجود سن کم در تمام راهپیمایی‌ها شرکت می‎کرد. پس از پیروزی انقلاب به عنوان عضو فعال بسیج شب‌ها به نگهبانی با دیگر عزیزان بسیجی می‌پرداخت.

او هیچ‌گاه نماز و روزه و واجبات اسلامی را ترک نکرد. نماز شب را در راس کارهای خویش قرار می‌داد و همراه دیگر طلاب و روحانیون مجالس عزاداری سیدالشهدا (ع) و برپایی مجالس دسته جمعی دعای کمیل و توسل را برگزار می‌کرد.

با شروع جنگ تحمیلی درس حوزوی را برای مدتی ترک کرد و چندین بار به عنوان رزمنده داوطلبانه به جبهه اعزام و در عملیات‎های مختلف شرکت می‎کرد.
او دارای روحیه عالی و سرشار از معنویت بود و همیشه دیگران را آنها را با اسلام و دین مشروح اسلامی آگاه می‌کرد. هیچ‌گاه از خود تعریف نمی‌کرد و حس انسان دوستی‌شان باعث رشد معنوی خانواده بود.

شهادت در فکه

یکبار از طرف لشکر 27 محمد رسول ا... جهت حراست و نگهبانی از زندان‌ها به چابهار اعزام شد که با روحیه اش سازگار نبود و از همان جا بدون اطلاع مسئولان به جبهه فکه رفت و از آنجا خود را به تیپ سیدالشهدا معرفی و مشغول رزم شد. آخرین اعزام او در تاریخ بیست و ششم دی‌ماه 1361 به جبهه فکه بود و چهار روز قبل از پایان سه ماهه، بیست و دوم فروردین ماه 1362 در عملیات والفجر یک آغاز و در این عملیات مفقودالاثر شد و پس از 12 سال پیکر پاکش به میهن اسلامی بازگشت.

شب‌زنده‌داری‌های شبانه

مادر شهید در مورد فرزندش می‎گوید: شبی همچون شب‌های دیگر دوستان مجتبی و عده‌ای از روحانیون حوزه علیمه در منزل ما گرد آمدند و چراغ‌ها را خاموش کرده و دعای توسل را در فضای سکوتی که برای خودشان ایجاد کرده بودند می‌خواندند و من همراه دختر کوچکترم پشت پنجره می‌ایستادیم و شاهد گریه و ناله‌هایشان بودیم و این برنامه را هرشب به‌ویژه شب‎های جمعه برگزار می‎کردند.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری