تاملی بر وصیت نامه شهید جاویدالاثر « محمد خیلدار»: راه من را ادامه دهید
نویدشاهد البرز؛ شهید جاوید الاثر «محمد خیلدار» که نام پدرش«قربانعلی» است در سال 1346، در روستای «برغان »
کرج چشم به جهان گشود. وی در حالیکه محصل بود به جبهه برای دفاع از خاک پاک میهن
اسلامی رفت و بعد از دلاوری ها و رشادت های فراوان در چهاردهم خرداد ماه 1362، به
شهادت رسید. پیکر پاک شهید هنوز در حال حراست از خاک میهن در مرزهای ایران و عراق
است.
وصیت نامه پر بار شهید «محمد خیلدار » را در ادامه می اوریم:
«بسم رب الشهدا و الصدیقین»
هیچ قطره ای درمقایسه حقیقت و درنزد خدا ازقطره خونیکه درراه خدا ریخته می شود بهتر نیست. پیامبراکرم (ص)
انقلاب ما احتیاج به شهادت دارد و ما باید برای شهادت مهیا شویم. امام خمینی(ره)
سلام برمهدی (عج) و با سلام و درود به نائب کبیرش و باسلام و درود به کلیه رزمندگان اسلام و کلیه امتهای حزب الهی و با سلام خدمت پدر و مادر و برادران گرامیم.
آری! من راه خود را یافته بودم همانا راه اسلام و پیروی از دستورات قرآن و رهنمودهای امام بود راه من همانا راه سید الشهدا بود.
پروردگارا! تو را ستایش می کنم که مرا در این زمان و مکان قرار دادی تا از پیروان امام عزیزم باشم. پروردگارا ! حال که من این راه را آمده ام قربانی ناچیز مرا بگیر و به جان رهبر عزیزمان بیفزا.
امیدوارم که خدای تبارک و تعالی ازگناهان من بگذرد و شهادت مرا قبول کند. شاید خداوند تبارک و متعال عمل ناچیز و بی ارزش مرا قبول کند و من هم بتوانم درمرز شهادت قرارگیرم .
پدر و مادرم شما باید چون کوه استوارباشید. مبادا یک وقت برای من متاثرشوید شمابایدافتخارکنید که پسر کوچکتان در جهاد فی سبیل الله به درجه رفیع شهادت رسید. مادرم مبادا به حال من گریه کنی و باید زینب وار چون کوه استوارباشی.
مگرنباید انسان درراه خدا ازعزیزترین کسانش بگذرد و شماها برای من عزیز بودید ولی خوب می دانید که عزیزتر ازخدا و اسلام نبوده اید.
مگرابراهیم خلیل الله از عزیزترین کسش اسماعیل نگذشت و در راه خدا آن را به قربانگاه برد. مگر راه ما راه سیدالشهدا نیست مگرجان و خون ناقابل ما ازحسین (ع) که برای آبیاری درخت اسلام ایثار نمود باارزشتر است. البته نه پس چرا دیگر غم و غصه داشته باشیم و چرا گریه کنیم مادر و پدرم بالاخره ما باید به خدا بازگردیم یا نه مگرقرآن نمی فرماید :
«انا لله وانا الیه راجعون» ازخداییم و به سوی او بازمی گردیم. بالاخره همه باید برویم و من مردن در رختخواب را ننگ می دانم و ترجیح دادم که در راه خدا بمیرم پس لزومی ندارد که برای من ناراحت شوید زیرا همگی باید برویم چه حال چه آینده.
برادرانم توصیه می کنم که بعد ازشهادت من دنباله رو راه من باشند و در راه اسلام و پابرجایی آن ازهیچ کوششی دریغ نکنید. بعد از من درتشییع جنازه ام به مردم روحیه دهید. معنی و مفهوم شهادت را برایشان شرح دهند و هیچ وقت دست ازامر به معروف و نهی ازمنکربرندارند. درآخر از خانواده عزیزم و تمام فامیلها عموهایم خاله ام و دایی ام و دوستانم حلالیت می خواهم امیدوارم که مرا ببخشند.
والسلام علی عبادلله الصالحین
«محمد خیلدار» هفتم مهرماه 1361
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
