رزمنده‌ای که عابد شب و مجاهد روز بود
به گزارش نوید شاهد البرز، شهید «رزاق ابراهیمی» در سال ۱۳۳۸، در یکی از روستا‌های بخش طالقان به نام خچیره در خانواده مذهبی و مومن متولد شد. پدر و مادر سخت‌کوش او آنچه در توان داشتند به کار بردند و برای رشد و بالیدن وی و دیگر فرزندان خود کوشیدند و رنج فراوان بردند. دوران کودکی شهید در روستای محل تولد سپری شد و به دبستان رفت و به موفقیت این دوره را نیز سپری کرد.
سپس به علت مهاجرت خانواده به روستای ولیان از بخش ساوجبلاغ ادامه تحصیلات خود را در دوره راهنمایی در این روستا آغاز کرده و سه سال اول دبیرستان را نیز در همان روستا و سال چهارم را در منطقه ۱۷ تهران در رشته اقتصاد به پایان برد و موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.
او در سال‌های سخت مبارزات مردمی بر علیه رژیم منحوس پهلوی در تظاهرات مردمی شرکت می‌کرد و در چاپ و نشر اعلامیه‌های حضرت امام (ره) نقش موثری داشت.
جوان انقلابی و مومن و پایبند به فرایض دینی بود و فرزندی برومند و مطیع والدین و دانش آموزی فعال و کوشا و سپس یک بسیجی مخلص و ساعی در اداره امور اجتماعی و بسیار جدی در پاسداری آشنایان از او به نیکی یاد می‌کنند و این سعادت عظیمی است که انسان در سنین جوانی این اندازه باقیات صالحات برای خویش پیش فرستد و تمام این فضایل از ایمان قوی و عمل به قرآن سرچشمه می‌گرفت.
در تبلیغ اسلام بسیار می‌کوشید و آثار تبلیغاتی او از آیات قرآن و احادیث و شعار‌های انقلابی بر دیوار‌های روستای ولیان هنوز به چشم می‌خورد. از فکر انقلاب و منافقین نیز هیچ‌گاه غافل نبود دیگران نیز آگاه می‌ساخت. از بانیان سپاه بسیج روستای ولیان بود و اولین شهید روستا نیز شد. وقتی به عضویت سپاه درآمد در منطقه کردستان شروع به کار کرد و سپس از چند ماه خدمت صادقانه در این منطقه و مبارزه با کرد‌های ضدانقلاب و گروهک‌های وطن فروش به جبهه باختران محور مهران اعزام شد و مبارزه مستقیم با مزدوران عراقی را آغاز کرد. در مدت مرخصی‌هایی که داشتند بی‌صبرانه منتظر بازگشت به جبهه بود و در جبهه با روحیه عالی و قدرت روحی عظیم می‌جنگید. از مدرسین قرآن در جبهه بود و هم‌رزمان از نمازهای شب و دعا‌های خالصانه وی بسیار به یاد دارند؛ عابد شب و مجاهد روز بود و به مطالعه علاقه خاصی داشت و به رفع مشکلات مردم اهمیت بسیار می‌داد. مسئولیت‌های مختلف در جنگ داشت و در هر سنگری هدف را که در نهایت به خداوند عزیز منتهی می‌شد همواره در نظر داشت و سرانجام در تاریخ ۱۶ مرداد ۶۰ در منطقه ایلام با اصابت خمپاره به سر پرشور و عشق وی به شهادت نائل شد. در جوار قرب الهی امن و آرام یافت.
انتهای پیام/
