شهیدی که دست احسانش بلند بود

به گزارش نوید شاهد البرز، شهید «نجات‌علی میعادی»، فرزند حسین علی و خانم ربابه ارشادی، در هفتم اسفند ماه ۱۳۲۴ در روستای مستق ساوه به دنیا آمد. نجاتعلی از همان دوران کودکی پسری کنجکاو و باهوش بود. وی در شش سالگی به همراه خانواده‌اش به ملارد عزیمت کردند. نجات‌علی تحصیلات خود را تا سوم دبیرستان با موفقیت سپری کرد.
او که در خانواده‌ای مذهبی و مؤمن پرورش یافته بود، نماز شب می‌خواند و تلاوت قرآن را بسیار دوست داشت و در مراسم سوگواری و هیأت‌ها شرکتی فعال داشت.



او مداحی می‌کرد و گاهی شعر می‌گفت و در خطاطی و تشکیل کلاس‌های عقیدتی، قرآن و احکام فعالیت می‌کرد. در سال ۱۳۵۷، سال اوج مبارزات علیه رژیم پهلوی، وی همراه مردم حضوری فعال داشت. 
نجات‌علی میعادی با خانم زهره رضایی ازدواج کرد که حاصل ازدواج آنان یک دختر و ۲ پسر می‌باشد. در سال ۱۳۶۵ عضو سپاه کرج شد. با آغاز جنگ به جبهه رفت. پس از دو ماه حضور در جبهه به قائم مقامی سپاه شهریار منصوب شد. پس از مدتی دوباره دلش هوای جبهه‌ها را کرد، به کرج برگشت تا شاید بتواند از آنجا به جبهه اعزام شود. 
او خیلی مهربان و با محبت بود. به همه توجه و محبت داشت. در مواقع ضروری تا آنجایی که در توانش بود، به دیگران کمک می‌کرد، بدون اینکه خودش را به طرف مقابل بشناساند. 
در آینه کلام همسر
 زهره رضایی، همسرش، تعریف کرده است: «یکی از اقوام ما به علت بمباران هوایی از ایلام به ملارد آمده بودند. این خانواده از نظر مالی در مضیقه بودند. با اینکه خودمان هم مشکل مالی داشتیم، همسرم بدون اینکه به کسی بگوید و موضوع را در میان بگذارد، مبلغی پول تهیه کرد و به دست آنان رساند.» 
میعادی چند بار درخواست اعزام به جبهه را داد اما هربار توسط برادران سپاهی موافقت نمی‌شد؛ زیرا به او بیشتر در پشت جبهه نیاز بود. او بالاخره توانست در بیست و یکم تیرماه ۱۳۶۱، به جبهه اعزام شود. 
نجاتعلی میعادی در تاریخ هفتم مرداد ماه ۱۳۶۱، در پاسگاه زید با اصابت تیر به سرش به شهادت رسید. پیکر پاک وی پس از تشییع به گلزار شهدای ملارد منتقل و به خاک سپرده شد. 

در رویای مادر
خانم ربابه ارشادی، مادرش، تعریف کرده است: «قبل از اینکه فرزندم به شهادت برسد، در خواب دیدم که امام حسن (ع) دو پرچم به دست من داد؛ یکی قرمز و دیگری سبز. چند روز بعد نجات‌علی شهید شد و پسر دیگرم حسن مفقودالاثر شد.» 

دین به انقلاب و امام
شهید نجاتعلی میعادی در وصایای خود چنین نوشته است: ... از همه خواهران و برادرانم می‌خواهم که همیشه پشتیبان انقلاب خونین اسلامی -که به رهبری امام بزرگوار می‌باشد، باشید و هیچ‌گاه از انقلاب طلبکار نباشید، زیرا همه ما و شما مدیون این انقلاب و امام هستیم. از شما درخواست می‌کنم، بچه‌ها را خوب تربیت کنید و آن‌ها را با اسلام عزیز آشنا و فردی مؤمن و مسلمانی راستین بار آورید. 

انتهای پیام/