«چشم انتظاری و سرافرازی»

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «رضا تبری» ۲۵ اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۷ در کرج متولد شد. او تا کلاس دوم راهنمایی تحصیل کرده است. او از دوران کودکی بچه‌ای صبور، ساکت، با ایمان، اخلاق نمونه و مورد توجه دیگران بود و به جامعه و انقلاب علاقه بسیاری نشان می‌داد تا پایان دوره راهنمایی تحصیل کرد. وی بعد از تحصیلات در دوران انقلاب خود را با مقاله‌های انقلابی از روحانیون و امام خمینی (ره) و تبلیغ آن در کوچه و خیابان مشغول می‌کرد و برای پدر و مادر احترام زیادی قائل بود. رضا در دوران نوجوانی در شرکتی مشغول به کار شد و بعد از چند سال داوطلبانه اعزام به جبهه شد. او از دوران بچگی همیشه آرزو می‌کرد که به جامعه و کشورش خدمت کند و می‌گفت: اگر من در این راه شهید شوم برای دین خداست. هیچ وقت ناراحت نباشید. ما باید از وطن خود دفاع کنیم و نگذاریم هیچ ابرقدرتی به ما زور بگوید.

شهید تبری از هشتم آبان ماه ۱۳۵۹ به جبهه اعزام شد و مدتی نیز از طریق تلفن با خانواده در ارتباط بود و هر چند وقت یکبار به منزل می‌آمد و آخرین باری که خانواده او را دیدند، پانزدهم دی ماه 1360 تا بیستم دی ماه 1360 بود و در اسفند ماه نیز یک نامه از او دریافت کردیم و نیز یک بار هم تلفنی در همان اسفند ماه سال ۶۰ داشتیم و دیگر هیچ‌گونه اطلاعی از او دریافت نکردیم تا سال ۶۱ که فهمیدیم که او در جنگ فتح المبین در شوش در رقابیه مفقود شد.

مادرش می‌گوید: ما تا کنون هیچ اطلاعی از او دریافت نکردیم. الان 43 سالی می‌شود که فرزندم مفقود است و هیچ خبری از او ندارم با اینکه این از افتخارات من است که فرزندم شهید شده باشد، اما هنوز چشم انتظارم که او بیاید باز هم خدا را شکر می‌کنم که فرزندم در این راه رفته و من و پدرش را در آن دنیا سرافراز کرده‌است.

انتهای پیام/