مدافع سلامتی که فرشته‌وار خدمت می‌کرد
به گزارش نوید شاهد البرز؛ خدیجه باقری خواهر شهید مدافع سلامت «کبری (مونا) باقری» خواهرش را برای مخاطبان نوید شاهد این‌گونه معرفی می‌کند: خواهرم، مونا کوچکترین عضو خانواده‌مان بود که ۱۷بهمن 1366 با حضور و وجودش به خانه ما گرمای بیشتری بخشید. او تحصیلات دوره‌ی ابتدایی و راهنمایی را در کرج با موفقیت پشت سر گذاشت.
پدرمان از جانبازان شیمیایی جنک تحمیلی بود و بعد از سال‌ها صبوری در برابر آلام ناشی از عوارض شیمیایی ۲۲بهمن ۱۳۸۳چشم از دنیا فروبست و به همرزمان شهیدش پیوست. فقدان پدر خواهرم را که بسیار به او وابسته بود، رنجاند.
او دوم دبیرستان به دلیل فشار روحی وارد شده از درگذشت پدر از ادامه ی تحصیل باز ماند تا اینکه با یاری و دلسوزی بی‌حد و اندازه مادر و همچنین ناظم مدرسه شان توانست دیپلم بگیرد و همچنین در آزمون پرستاری پذیرفته و به شغل شریف پرستاری مشغول شود.
خدیجه باقری از ایثار و جانبازی پدرشان که در دوران دفاع مقدس به درجه جانبازی رسیدند، نیز چنین بیان می کند: پدرم از جانبازان جنگ تحمیلی بود. او از همان لحظه آغاز جنگ تحمیلی به صورت داوطلبانه در خط مقدم جبهه‌های جنگ مشغول به دفاع از ناموس و سرزمین خود بود و در عملیات والفجر پنج در شلمچه به سختی شیمیایی شد. بعد از جنگ در کنار او درس صبوری و گذشت را آموختیم. 
باقری دلسوزی و مهربانی را از ویژگی های اخلاقی خواهر شهیدش می داند و اظهار می کند: ویژگی دلسوزی و مهربانی بود که با روحیه گذشت و ایثار در او پیوند خورده و از او یک پرستار وظیفه شناس ساخته بود. او از همان کودکی به پرستاری علاقه داشت از آنجایی که خود چهره‌ی بسیار زیبا و مهربانی داشت واقعا پرستاری به او می آمد.
وی ادامه می دهد: به طور قطع از آنجایی که ما در خانواده ای ایثارگر بزرگ شدیم، خواهرم با واژه شهید، غریب و بیگانه نبود بلکه الفت خاصی به این فضا داشت. یادم می‌آید که همین اواخر روزی در مجلسی از یک شاعر خواست که در مورد یک شهید بی سر شعری بسراید.
این خواهر شهید مدافع سلامت با اشاره به وظیفه شناسی و شجاعت خواهر شهیدش می گوید: او با ویروس کرونا و شیوع این بیماری آشنا بود اما داوطلبانه در بخش ویژه کرونا خدمت می کرد با اینکه می دانست چه خطری تهدیدش می کند. این شجاعت برای من که با او بزرگ شده بودم عجیب بود. در آن زمان اسم کرونا هم وحشتناک بود اما می دیدم که چگونه با جان و دل وظیفه خود را انجام می داد. در محل کارش هر وقت کودک افغانی یا کودکان خیابانی می آوردند برخی از همکاران چون می دیدند وضعیت مناسبی ندارد و ممکن است بیماری واگیر دار باشد آنجا را ترک می کردند اما او به کارش با روی باز ادامه می داد. او فرشته‌وار خدمت می‌کرد و خدا برای قلب پاکش شهادت را نصیب او کرد.
خواهر شهید مدافع سلامت در پایان افزود: برای مردم کشورم آرزوی سلامتی و بهروزی دارم و از مسئولان می خواهم که ایثار و از خود گذشتگی مدافعان سلامت این روزهای بحرانی را فراموش نکنند.
گفتوگو از اباذری
