شهیدی که دلش در عشق به فقرا و پابرهنگان میتپید
به گزارش نوید شاهد البرز؛ احمد پیش از انقلاب نوجوانی پرشور بود درباره مسائلی که در کشور و جامعه میگذشت بیتفاوت نبود و حساسیت داشت. از ظلم حاکمان بیزار بود و دلش در عشق به فقرا و پابرهنگان میتپید. مردانه هم تظاهرات میرفت و جلوی توپ و تانک نظامیان حکومتی میایستاد. او در دبیرستان محل تحصیلش از برپاکنندگان تظاهرات ضدشاه بود.
با پیروزی انقلاب مستضعفان و درخشش آفتاب محمدی، احمد صفایی یکی از بنیانگذاران و اعضای فعال بسیج مسجد محلهشان بود.
مسجد صاحب الزمان عجل الله با قدمهای پاک و پرشتاب او آشناست. مساجد موسی بن جعفر(ع) و مهدوی تهران هم از مراکز فعالیت های مستمر او بودند.
او خیلی زود به عضویت سپاه در آمد. با شروع جنگ، پوتین رزم پوشید و ریه هایش را از هوای پرواز پر کرد. کردستان اولین جایی بود که همت به خاک ان بوسه زد و با اشرار و گروهکهای ضدانقلاب کمله و دموکرات جنگید و سپس خود را در جبهه سرپل ذهاب دید و رودررویی مهاجمان بعثی نبرد کرد. پس از پایان مأموریت به تهران بازگشت، اما کمی بعد دوباره برای رفتن به جبهه ثبت نام کرد. او را به غرب کشور فرستادند.
در کردستان با دسیسه اشرار ضدانقلاب مجروح شد. بعد از بستری شدن و مداوا، به آن منطقه بازگشت. او در منطقه جنگی در قسمت مهندسی، دوره تخریب و خنثی نمودن مین را به خوبی سپری کرد و در این کار مهارت بالایی به دست آورد. سرانجام در رسانه های جنگی، کبوتر دلش از قفس تن جدا گشت و مرغ باغ ملکوت شد.
شهید "احمد صفایی" فرزند غلام ۱۳۴۳ تهران دهم آذر ۱۳۶۱ به شهادت رسید. محل شهادت جبهه غرب مزار مطهرش بهشت زهرا سلام الله است.
نهم تیر ۱۳۴۳، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش غلام الله و مادرش،زهرا نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته علوم تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. دهم آذر ۱۳۶۱، در سرپل ذهاب بر اثر سانحه رانندگی سانحه رانندگی شهید شد. مزار او در بهشت زهرای تهران واقع است.
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد
انتشارات، هنری