«منطقِ عاشقی»

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «عزیزاله کریمی» سوم فروردين 1335، در روستاي» آغچه قلعه» از توابع شهرستان همدان به دنيا آمد. پدرش جعفرعلي، كشاورز بود و مادرش «نازبانو» نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. سال 1358 ازدواج كرد و صاحب یک پسر شد. او به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. ششم دي 1359 در سرپل ذهاب توسط نيروهاي عراقي با اصابت تركش به سر، شهيد شد .پیکر وي را در روستاي آبگرم تابعه شهرستان زادگاهش به خاك سپردند.

«خانم‌ناز پناهی» مادر شهید کلامش را با آیه 154 سوره بقره آغاز می‌کند و می‌گوید: «وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ» و آن كسي كه در راه خدا كشته شده، مرده مپنداريد بلكه او زنده ابدي است وليكن همه شما اين حقيقت را در نخواهیدياقت.

پسرم، عزیزالله، در سال 1335 در روستاي «آغچه قلعه» از توابع كرج به دنيا آمد. وی از خصايص بارز او اخلاق خوشش بود. او هميشه نمازش را اول وقت مي‌خواند و احترام خاصي برای مردم قایل بود. عزيزالله وقتي شنيد منقضي خدمت‌هاي 56 را به خدمت احضار كرده‌اند با خوشحالي به خانه آمد و از ما خداحافظي كرد تا به جبهه اعزام شود. او كه عشق امام حسين (ع) در وجودش زبانه مي‌كشيد، منطق امام حسين (ع) را با تمام وجودش درك كرده بود.

این مادر شهید در مورد آخرین دیدار فرزندش می‌گوید: او در آخرین دیدارش به ما گفت: «من مي‎روم جبهه تا زودتر به كربلا به زيارت قبر آقا ابا عبدالله بروم. ممكن است اين آخرين ديدار ما باشد. آري، او به جبهه رفت تا به امام پاسخ گويد: او رفت تا صداي عدالت‎خواهي رهبرش را به تمام جهان برساند و او رفت كه در آنجا از حيثيت اسلام و انقلاب اسلامي دفاع كند.

سرانجام در تاريخ دوم دی‌ماه 1359 در آبادان به خيل شهداي انقلاب اسلامي پيوست و در رسيدن به معبودش از يارانش پيش گرفت. اميد است که از پويندگان راهشان باشيم.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری