روایتی پدرانه از دانشجوی مکتب «شهادت»
نوید شاهد
البرز؛ شهید«تیمور کوه فر» که نام پدرش«قیاس» است در سوم خرداد ماه 1345، در
ساوجبلاغ چشم به جهان گشود. وی تحصیلات خود را تا سوم راهنمایی ادامه داد و برای امرار معاش به شغل تراشکاری روی آورد. او در دوران دفاع مقدس برای دفاع از خاک کشورش به منطقه جنگی اعزام شد و بعد از رشادت های فراوان در در بمباران شیمیایی منطقه عملیاتی شلمچه به هفتاد درصد جانبازی رسید و بعد از سالها تحمل مرارت و سختی در یکم دیماه 1376، به شهادت رسید. تربت پاکش در گلزار شهدای شلمزار نمادی از ایثار و مقاومت در راه وطن است.
روایتی پدرانه و کوتاه از شهید «تیمور کوه فر»را در ادامه می خوانید:
تیمور زندگی کودکانه و شیرینش در «شلمزار» طی شد. وی در سن هفت سالگی به مدرسه رفت و در محل زادگاهش دوران ابتدایی را به پایان رسانید. او دوران راهنمایی و دبیرستان را در تهران گذرانید و به علت علاقه شدید در تراشکاری دو سال نیز به این حرفه پرداخت. او در این مدت که مهارت کافی هم بدست اورده بود. در سن بیست و یک سالگی جهت ادای دین خود به اسلام و میهن به سوی جبهه های حق روانه شد ما می خواستیم که او حتی تحصیلات عالیه اش را ادامه دهد ولی خداوند مرتبه عالی تری یعنی «شهادت» را به وی عطا فرمود.
او در نیمه شعبان 1366،در حالیکه پدرش بر سر مزرعه کشاورزی می کرد و بقیه افراد خانواده در منزل بودند خبر مجروحیتش را به آنها دادند. وی به دلیل مجروحیت شدیدی که داشت برای مدتها قابل شناسایی نبود.
خانواده برای بهبودی او نذر و نیاز کردند که خداوند سلامتی را به ایشان بازگرداند. بعد از مدتها قسمت های شکسته استخوان جمجمه و کتف و .....بهبودی حاصل نمود و خداوند را سپاس گفتیم که پای مجروح او را قطع نکردند سپس متوجه شدیم که براثر بمباران شیمیایی شهید به ناراحتی اعصاب و روان مبتلاست و این درد ما را بیشتر ناراحت کرد.
ما مدت سه
ماه با پسرم بر بالای تخت ایشان بیدار بودیم و کاملا مراقبت می کردیم تا اینکه در
تاریخ اول دیماه 1376، او را به خالق
توانای خود سپردیم تا مرحمی به وجود کوفته و شکسته او بنهد تا زخم هایش التیام
بخشد و وجودش ارامش بگیرد. تربت پاکش در گلزار «شهدای شلمزار» نمادی از ایثار و مقاومت در راه وطن است.
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
