شهادت پسرم را افتخار می‌دانم

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «عبدالله شکری» بيست ‌و ششم آبان 1344، در شهرستان بوشهر چشم به جهان گشود. پدرش موسی، كارگر بود و مادرش گل خاتون نام داشت. تا دوم راهنمايی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. نهم دی‌ماه 1366، در ايستگاه رأس البيشه عراق بر اثر اصابت تركش به سر و سينه، شهيد شد. مدفنش در گلزار شهدای شهرستان بندرلنگه واقع است.

شهادت پسرم را افتخار می‌دانم

پسرم عبدالله از اخلاق بسیار خوبی در بین آشنایان و دوستان برخوردار بود. تمام مردم از او راضی بودند و هیچ کس نبود که از او راضی نباشد، همه از او تعریف می‌کردند.

وقتی که شهید شد تمام رفقا و هم بازی‌هایش آمدند و در تشییع جنازه او شرکت کردند، در آن لحظه همه ناراحت بودند و غصه می‌خوردند، برای اینکه او پسر بسیار خوبی بود و هیچ موقع کسی را مورد آزار و اذیت قرار نمی‌داد.

زمانی که هنوز به خدمت نرفته بود من به او گفتم «پسرم کجا می‌خواهی بروی؟» و او گفت «می‌خواهم به خدمت بروم». خدمت او در شلمچه بود و نزدیک به مرز عراق خدمت می‌کرد. من به او گفتم «اگر به خدمت بروی پس تکلیف من و مادرت چی می‌شود؟» او گفت «شما باید این وضعیت را تحمل کنید تا من برگردم». تقدیر خدا بود که او به شهادت برسد و ما هم افتخار می‌کنیم که او شهید شده و راه امام حسین(ع) را ادامه داده است.

(به نقل از پدر شهید)

انتهای متن/