مستند «۷۲ ساعت»؛ پرتعلیق و جذاب است

به گزارش نوید شاهد به نقل از ایرنا، «محمود گبرلو»: فیلم مستند «۷۲ ساعت» فارغ از اینکه درباره چه کسی‌ است یک اثر پرتعلیق و جذاب براساس درام داستانی است که تماشاگر را جذب لحظات عمیق و متفکرانه می‌کند.

روایت و چیدمان مستندات فیلم «۷۲ ساعت» به‌ گونه‌ای است که چه بخواهیم و چه نخواهیم ما را به سمت قضاوتی عادلانه و منصفانه درباره کشف یک جنایت ظالمانه می‌برد.

روایت مستند زمانی باورپذیر می‌شود که صاحب اثر بدون دخالت عقاید و تحلیل شخصی خود موقعیتی را بازگو کند که چه در زمان حال به خصوص آنکه رسانه‌های دنیا به آن پرداخته‌اند و چه در آینده تاریخ به فراموشی سپرده نشود.

ترور «سردار قاسم سلیمانی» در ابعاد بسیار گسترده جهانی مورد تحقیق و کنکاش قرار گرفته، بنابراین فیلم‌سازی می‌تواند از این نگاه‌های تیزبین و حرفه ای عبور کند و به قله فتح دل‌ها برسد که با استفاده از فرم اصولی و حرفه‌ای روایتی را ترسیم کند که کسی نتواند شبهه‌ای به آن وارد کند.

استفاده درست از مستندات لحظه به لحظه همراه با تدوین دقیق و هوشمندانه حرف‌ها و روایت‌ها و تحلیل‌ها آن‌هم بدون استفاده از راوی و یا نویسنده‌ای که ذهن را خود به‌ خود به سمت شعاری بودن و غیر واقعی بودن هدایت می‌کند از ویژگی های موثر این مستند ۹۰ دقیقه‌ای است.

بهره بردن از تصاویر آرشیوی و به ظاهر زائد مثل دوربین‌های عمومی در فرودگاه یا سالن‌های عمومی و یا روشن ماندن دوربین بعد از مصاحبه‌های رسمی و تبدیل کردن آنها به یک مدرک مستدل در جهت القا پیام فیلم، نشان از هوشمندی کارگردان و بخصوص تدوین‌گر دارد.

حفظ فضای امنیتی، پلیسی در تمامی نماها با استفاده درست از نماهای بسته مثل قاب عینک، دست‌ها، لب ‌ها و با دوربین از پشت، ناخودآگاه حس تعلیق و اضطراب بیننده را چند برابر می‌کند و به او اجازه نمی‌دهد روایت دیگری از این ماجرا را داخل روایت این فیلم کند.

حس قدرت‌مندی دیگری که این فیلم در میان حرف‌ها و تصاویر خود به تماشاگر منتقل می‌کند و نکته بسیار کلیدی و ارزشمند است، شناخت درست و واقع بینانه از شخصیت معنوی این قهرمان ملی است.

نمی‌توان با این فیلم او را فقط یک سردار نظامی دید که دشمن در پی از بین بردن اوست؛ بلکه یک نظامی منحصربفرد است که همه از سرباز تا فرمانده، از کارمند تا مستشار و دیپلمات به نوعی او را پیامبر مهربانی و نجات دهنده انسان‌های مظلوم همراه با احساس پاک و قاطعیت ظلم ستیزانه می‌دانند.

فردی که طبق استانداردهای جهانی باید فرمانده سلاح‌ها و سربازها باشد اما در اصل فرمانده دل‌ها و قلب هاست چنان‌که در فیلم وقتی به صحنه‌های شهادت او نزدیک می‌شویم با آنکه می‌دانیم او واقعا شهید شده اما قلب‌ها چنان می‌تپد که احساس می‌کنیم همه آن روزها دروغ بوده و او زنده است.

فیلم «۷۲ ساعت» در مسیر تولیدات فیلم‌های مستند یک نوآوری و پدیده است. تحمل یک مستند ۹۰ دقیقه ای بسیار طاقت فرساست؛ آن هم در سالن سینما و با خرید بلیطی که تماشاگر از جیب‌اش می‌پردازد.

معمولا در ایران مرسوم نبوده و تنها به چند اثر مستند ورزشی می‌توان اشاره کرد که نمایش عمومی داشته و به خاطر ورزشی بودن تقریبا موفق بودند اما این اثر می‌تواند ثابت کند که اتفاق بزرگی در حال رخ دادن است و نباید به سادگی از آن گذشت. تماشاگر می‌تواند رضایت‌مندانه از سینما بیرون بیاید.