زندگینامه سربازی که به آسمان راه یافت

به گزارش نوید شاهد البرز؛ «شهید غلامحسین اله‌وردی‌نیکچه» که نام پدرش علی است در سال 1340 در میانه متولد شد و تا هفت سالگی در همانجا با خانواده خود که از نظر مالی قشر مستضعف بود زندگی می کرد و بعد به محله اسلام آباد کرج آمد و از همان کودکی یعنی 7 سالگی در آهنگری خیابان برغان شروع به کار کرد.

او در ده، یازده سال تا قبل از سن سربازی در آهنگری محل کار می‌کرد. غلامحسین که اخلاق خوبی داشت مادرش از او راضی بود. اوقات فراغت خود را در جلسات قرآن و هیات می گذراند. مسجد هم به مسجد جامع برغان می‌رفت و همچنین در مراسم‌ها و تشکلات دینی و مذهبی فعالیت داشت به‌طور مثال در مراسم‌ها پرچم‌دار هیات بود و دردرست کردن غذا و پذیرایی هم شرکت داشت.

او در راهنمایی و تظاهرات بر علیه رژیم پهلوی نیز هم شرکت داشت که به گفته مادر شهید غلام حسین یکبار که در خیابان اسلام شلوغ شده بود و سربازان شاه بود. او 3 روز متوالی در آنجا بود و به خانه نیامد حتی از ماموران کمک هم گرفته بود که آثار جراحتش را مادر شهید دیده بود.

غلامحسین در 18 سالگی و بعد از گرفتن دفترچه به خدمت سربازی رفت ومدت سه ماه آموزش را در قم بود که بعد از آن با اجازه گرفتن از خانواده و خداحافظی داوطلبانه به جبهه رفت تا ادامه خدمت سربازی را در جبهه بگذراند و با اینکه پدر ومادر به او می گفتند که ممکن است شهید بشود. او می‌گفت که این دنیا هیچ ارزشی برای ماندن ندارد.

غلام حسین پس از اتمام دوره خدمت سربازی به مدت 2 سال در جبهه بود. باز هم 3 ماه دیگر در جبهه ماند که در آنجا سمت آرپی‌جی زن را داشت و در نهایت در خط مقدم جبهه تیری به گردن او خورد و در دوازدهم مهر ماه 1364 به شهادت نائل شد.
  یکی از همرزمان شهید خبر شهادت غلامحسین را به مسجد محل سکونتش همراه با وسایل شخصی او دادند و در محلشان هم یکی از هم محلی‌هایش خبر شهادتش را به خانواده‌اش اطلاع داد.

انتهای پیام/