شهیدی که در اسارت به شهادت رسید
به گزارش نوید شاهد البرز؛ دهمین روز از خردادماه سال ۱۳۲۵ کودکی از سلاله پاک حضرت سیدالشهداء (ع) در شهر شیراز دیده به جهان گشود که نامش را «جلیل» نهادند. وی پس از پشت سر نهادن دوران کودکی در هفت سالگی پا به دبستان نهاده و دوران ابتدایی را در زادگاه خود به پایان رسانید. دوران راهنمایی را به دلیل شاغل بودن در کارخانه به صورت متفرقه و آزاد به پایان رسانیده و وارد هنرستان شد و دوران متوسطه را در هنرستان ابوریحان واقع در خیابان فردوسی (ترک‌آباد) کرج به پایان رسانید.
وی در جریان‌ها و فعالیت‌های انقلابی در محل کار خود یعنی شهرداری کرج و اجتماعات نقش به سزایی داشت. او به سال ۱۳۵۹ با خانواده‌ای مؤمن وصلت کرده و دختری باتقوا را برای همسری خویش برگزید که ثمره این ازدواج فرزند دختری است که از وی به یادگار مانده است. با شروع تجاوز ناجوان‌مردانه رژیم اسلام ستیز بعث عراق به مرز‌های جنوب کشورمان شهید بزرگوار ندای هل من ناصر رهبر کبیر انقلاب را لبیک گفته و با اقتداء به جدش به پیکار با اسلام ستیزان پرداخته است و درسال ۶۱ عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد و در همان اولین اعزام در عملیات بیت‌المقدس در منطقه عملیاتی فکه در دوازدهم اردیبهشت ۱۳۶۱، به اسارت نیرو‌های بعث عراق درآمده و به اردوگاه‌های عراق منتقل شد. وی پس از تحمل هفت سال شکنجه و استقامت در مقابل ایادی ظلم بیست و نهم خرداد ماه ۱۳۶۷، با نوشیدن جام شهادت اردوگاه موصل را به مقصد بهشت ترک گفته و به سوی جانان شتافت.
خانواده وی از ویژگی‌های شخصیتی و اخلاق او چنین بیان کرده‌اند: «سیدجلیل از مداح اهل بیت بود و در بیشتر مراسمات مذهبی شرکت می‌کرد. در نماز جمعه و جماعت نیز حضور داشت. او فردی بسیار مؤمن و معتقد بود و در برخورد با خانواده نهایت فروتنی را داشت. به انقلاب و رهبرکبیر انقلاب احترام خاصی قائل بود، به طوری که در اغلب نامه‌هایی که در اسارت می‌نوشت سفارش امام انقلاب اسلامی و حفاظت از دست‌آورد‌های انقلاب را داشت.»
انتهای پیام/
