هرگز خوشبختی جاویدان خود را فدای هوسرانی‌های زودگذر نخواهم کرد

نوید شاهد البرز؛ شهید محمدعلی پوردشت در سوم مرداد ۱۳۴۵، در روستاي شيخ‌حسن از توابع شهرستان ساوجبلاغ به دنيا آمد. پدرش نورعلي و مادرش گلين نام داشت. او تا چهارم ابتدايي درس خواند. كارگري می‎کرد .به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. چهارم مرداد۱۳۶۶، در ميمك توسط‌ نيروهاي عراقي با اصابت تركش به شهادت رسيد. پیکر وي را در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپردند.

در نامه شهید محمدعلی پوردشت آمده است:

بسم تعالی

با عرض سلام و درود کمال به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران، بعد از عرض سلام؛ سلامتی شما پدر عزیزم را از درگاه خداوند متعال خواستارم. پدرجان، اگر گمان کرده‌اید که دوری از شما و دیگر افراد خانواده مرا از وظیفه‌هایی که به‌عهده داشته‌ام، غافل کرده باشد؛ نهایت بی‌رحمی است زیرا فرزندی که سال‌های متوالی زیر سایه تربیت چنان پدری بزرگ شده هیچ‌گاه آن چهره بزرگی و مهرانگیزی که سعادت دو جهان را به‌او ارزانی داشته‌است، از یاد نخواهد برد.

درست است که ده ما بزرگ و مشغول‌کننده بود و زیبائی‌های بی‌شماری برای سرگرمی دنیای هوسباز دارد ولی من هرگز خوشبختی جاویدان خود را فدای هوسرانی‌های گذرنده نخواهم کرد. هنوز آخرین نصیحت‎هائی‌که هنگام حرکت می کردید،جلو چشم بوده (هنوز آخرین نصیحت‌ها، هنگام حرکت به‌سمت جبهه آویزه گوشم است) و مانند ستاره سحری، راهنمای تاریکی‎ها و ناامیدیهای من است. به همراه این نامه کارنامه تحصیلی خود و گزارش اولیه دبیرستان را تقدیم داشتم که شما و مادرم تا اندازه‌ای به‌نتیجه حرف‎های ثمربخش خود آگاه شوید. (به) مادرم را سلام آرزومندانه رسانید و دست شما و ایشان را از راه دور می‎بوسم. پدر جان، من تا به حال چندین نامه داده ام ولی شما هنوز یک نامه هم ندادید؟ چرا مگر توی خانه چه اتفاقی افتاده است؟ آیا من دایی شدم یا نه؟ مادرجان، ناراحت من نباشید چون من حالم خوب است و تا جون دارم می‎جنگم معلوم نیست که من کی برمی‎گردم با امید دیدار.

تاریخ سی‎ام دی‌ماه 1365، جواب نامه فوری فوری فوری