شهید علیرضا گنجی: طوری عمل کنید که روز قیامت شرمنده امام حسین(ع) و شهدا نباشید

نوید شاهد البرز؛ شهید «علی‌رضا گنجی» که نام پدرش صدراله به تاریخ اول دی‌ماه 1347، در اشتهارد به دنیا آمد. وی پس از طی کردن دوران کودکی در آغوش گرم خانواده در سن 7 سالگی به مدرسه رفت و تا کلاس دوم راهنمایی درس خواند و به کمک پدر در کسب و کار پرداخت. وی در سال 66 از طریق بسیج که به عضویت این نهاد انقلابی درآمده بود به جبهه­ های حق علیه ظلمت شناخت و بعد به عنوان پاسدار وظیفه پس از طی کردن دوره آموزش نظامی به جنوب اعزام گشت که پس از طی کردن دوره آموزش نظامی به جنوب اعزام گشت که پس از نبردی بی‌امان و جنگی سخت در مقابل دشمن در عملیات بیت المقدس 6 با اصابت ترکش در منطقه عملیاتی ماووت در تاریخ بیست و ششم اردیبهشت ماه 1367، به شهادت رسید. تربت پاک شهید در گلزار شهدای اشتهارد نمادی از ایثار و استقامت در راه وطن است.

متن وصیت نامه شهید «علی رضا گنجی» را در ادامه مطلب می خوانید:

بسم الله الرحمن الرحيم

اللّهُمَّ ارْزُقْنی شَفاعَهَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَیْنِ الَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ

امام حسین (ع) در روز عاشورا با فدا کردن همه چیزش در راه دین تکلیف ما را روشن کرد و به‌ما آموخت که در راه خدا باید از همه چیز گذشت و از هیچ چیز نترسید.

خدایا، بارالها،

من یک عمر غرق در گناه بودم، یک عمر نافرمانی تو را کردم. یک عمر مرتکب گناه شدم، اما خدایا، حال آمده‌­ام و با بار گناه آمده­‌ام و بهترین چیزی را که در اختیارم بوده، آورده‌­ام که آن را به‌تو بدهم. أمدم همه چیزم را به‌تو بدهم.

خدایا، مرا مران که اگر رانده شوم، دیگر امیدم ناامید می‌‍شود و نمی‌دانم پیش چه کسی بروم. خدایا، من از بدترین آدمهایم، توبه کردم، مرا بپذیر.

پدر، مادر، برادران و خواهرانم معذرت می‌خواهم که وظیفه خود را نسبت به شما ادا نکردم و از شما می‌خواهم که صبر و استقامت داشته باشید و برای من گریه نکنید و سیاه نپوشید و کاری نکنید که دشمن شاد شود. از خواهرانم می‌خواهم که حجاب اسلامی را رعایت کنند؛ مثل حضرت زینب باشند و از او درس بگیرند.

و از برادرانم می‌خواهم که راه مرا ادامه دهند. دوستان و برادران عزیزم، بدانید که من هم رفتم و رفتن من یعنی اینکه همه خواهند رفت؛ هیچ‌کس ماندنی نیست؛ همه می­‌میرند؛ مرگ حق است، چه بهتر در راه خدا و برای رضای خدا عمل کنیم.

تار و سپید بمیریم و به لقای خدا برسیم. طوری عمل کنید که در روز قیامت شرمنده از مولا حسین (ع) و شهیدان نباشید. امام را تنها نگذارید و بدانید که ادامه دادن راه شهیدان یعنی اطاعت از امام. از مردم حلالیت می­‌طلبم و امیدوارم بدی‌هایی که از من دیده‌­اند، ببخشند. از کسانی که به افراد تهمت می­‌زنند می‌خواهم به‌خود آیند و مرتکب این گناه ناپسند و زشت نشوند و راضی نیستم، کسانی که به من تهمت زدند؛ در تشییع جنازه و مجالس من شرکت کنند.

رضا گنجی بیست و چهارم اردیبهشت 1367

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری