گذری بر زندگی و زمانه شهید پاسدار « ابراهیم بیگی»

نوید شاهد البرز؛ در سال 1339 هجری شمسی خداوند منّان در یکی از روستاهای ساوجبلاغ بنام قوهه فرزند پسری به خاندان بیگی عطا فرمود که والدین مسلمان و مذهبی اش به شکرانه این نعمت بزرگ الهی نام پیامبر بت شکن یعنی ابراهیم را برایش انتخاب کردند. قبل از این زمان محل اقامت خانواده اش روستای شفی آباد قزوین و شغل پدرش کشاورزی بود.

او هفت ساله بود که به همراه خانواده به کرج مهاجرت کردند و برای کسب علم و دانش وارد مدرسه قلمستان شد، سال دوم تا چهارم ابتدایی را در دولت آباد و سال پنجم را در مدرسه کاخانه قند حصار گذراند. وی به دلیل وجود مشکلات زیاد خانواده ترک تحصیل کرد و برای کمک به امرار معاش آنها مدت دو سال به کارگری پرداخت که حدوداً اواسط سال 57 بود که در مسیر سیل خروشان مبارزات حق طلبانه مردم قرار گرفت و سهم به سزایی در مبارزه با رژیم شاهنشاهی داشت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی برای گسترش آن به تمامی سرزمینهای تاریک جهان از هیچ کوششی فرو گذار نمی کرد. او در کمیته های انقلاب به مدت 6 ماه شبانه روزی خدمت می کرد و در قسمت های دیگر از جمله مسئولیت پایگاه بسیج و فعالیت در کتابخانه مسجد و کمک به بینوایان و امت حزب الله در تثبیت نهادهای محل جانفشانی زیادی داشت.

در سال 58 قبل از فرارسیدن خدمت سربازی ، داوطلبانه به ارتش معرفی شد و جهت آموزش های لازم به پادگان «عجب شیر» اعزام شد. شهید در تمام دوران سربازی نیز از کلیه حرکت های انقلابی و مذهبی از جمله بر پایی نماز جماعت و دعای کمیل و بحث های پیرامون مخالفت با بنی صدر و شناساندن ماهیت او به پرسنل وظیفه و کادر ارتش فروگذار نکرد و به همین علت از طرف بعضی افسران ناآگاه مورد توبیخ قرار گرفت. حتی همه خدمت خود را در تبعیذ به این شهر و آن شهر گذراند. از جمله بعد از آموزشی به تبریز فرستاده شد و سپس به مرند و اواخر آنرا در تکاب سپری کرد.

او بعد از پایان خدمت سربازی در کارخانه یخچال سازی جنرال استیل به عنوان کاگر ساده اشتغال یافت و چون به مسائل علمی و فرهنگی اهمیت خاصی قائل بود روزها به شرکت می رفت و شب ها به کلاس شبانه، که اول نظری را می خواند. او استعداد عجیبی داشت و با آنکه در موقعیتی قرار گرفته بود که در محاصره مشکلات زندگی قرار گرفته بود در کلاس درس نمرات بالایی را به دست می آورد و جزء شاگردان ممتاز بود. وی فردی با اراده و متکی به خودش بود و با کمک همین اراده همسر دلخواه زندگی اش را انتخاب کرد و در بست و دوم بهمن سال 1360، با یکی از خواهران مؤمنه ازدواج نمود که ثمره آن دو فرزند بود. بعد از تشکیل خانواده برای اینکه بیش از حد اسباب زحمت والدین نباشد در همان حوالی دولت آباد منزل استیجاری اختیار کرد.

شهید پاسدار ابراهیم بیگی خود را بیشتر مرهون انقلاب می دانست. از این رو بعد از دو سال کارخانه را ترک نموده به ارگان های انقلاب روی آورد تا دین خود را به اسلام و شهدا ادا نماید. این بود که با کمک و راهنمایی دیگر برادران انقلابی از جمله شهید رضا فتحی به عضویت رسمی سپاه تهران درآمد و بعد از طی دوره تخصصی، مربی تاکتیک نظامی سپاه شد.

وی خصوصیات اخلاقی بارزی داشت از جمله برای اوقات خود ارزش زیادی قائل بود و تمام فراغت را با علاقه مندی به مطالعه می پرداخت. به ویژه در تحلیل و تفسیر مسائل روز استعدادش را خیلی دقیق و جالب به کار می گرفت که در این زمینه ها از نظرات و طرح های او استفاده زیادی می شد و مسائل مهم را برای دیگران می شکافت و علاوه بر خود با تنظیم برنامه مطالعه برای همسرش و دیگران مشوق آنها نیز بود.

سرانجام او پس از رشادت های فراوان در منطقه عملیاتی فاو با اصابت ترکش در اول اسفند ماه 1364، به شهادت رسید. تربت پاک شهید در امامزاده محمد(ع) کرج نمادی از ایثار و استقامت در راه وطن است.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری