روزنگاریهای و شعری از دفتر خاطرات یک شهید

تاريخ اعزام بیست و ششم شهریور ماه 1365؛

ما از پادگان «شرع پسند» حركت كرديم و به سمت پادگان ولیعصر در تهران رفتیم. يك شب را در پادگان وليعصر به سر بردیم. روز بعد به سوی پادگان دو کوهه راه افتادیم. بعد از یک روز ماندن در دوکوهه به باختران رفتیم. دوازده روز در منطقه گذاران در باختران ماندیم و و بعد از آن به اردوگاه صباغیان آموزش تخصصی و زرهی رفتیم. ده روز به ما مرخصی دادندند و بعد از ده روز که از مرخصی بازگشتیم به دوکوهه رفتیم. از دوکوهه به ترابری سنگین منتقل شدیم و بعد از آن هم به کارون رفتیم.

********

من و تو مثل اين كوه بلنديم * بيا تا بار هجرت راببنديم

بيا پيمان ببنديم اي دل من * اگر طوفان مرگ آمد بخنديم

دلم حزن دعا رامي شناسد * صداي آشنا رامي شناسد

دلم خود رابراي اوشكسته * دل تنگم خدارا مي شناسد

اگراي عشق پايان تودور است *دلم مستغرق شور عبوراست

براي قد كشيدن درهدايت *دلم مثل صنوبرها صبوراست

غم عشقي كه درخود مي نهفتم *شبي آن رابه چشم خسته گفتم

دل من مثل ابري گريه سرداد *سحرشد مثل خورشيد شكفتم

روزوصل دوستداران ياد باد *ياد باد آن روزگاران ياد باد

دريغ ودرد كه تااين زمان ندانستم كه *كيمياي سعادت رفيقي بود رفيقي

اي نگهدار من و سرور من* اي خداوند من مادرمن

اي ترا بهره زمن غمخواري*  اي پرستار شب بيماري

اي كه ازعشق شد آب وگل تو * اي كه جان باد فداي دل تو

نامه ات آمد وگريانم كرد* گله هاي تو پريشانم كرد

اندكي نامه من دير رسيد* وزتو صدناله دلگير رسيد

ناله كم كن كه ندارد اسفي* گربميرد پسر ناخلفي

چونكه ازمن خبري نشنيدي* راستي ازپسرت رنجيدي

بگمانت كه چورفتم بسفر * كردم ازمادر خود صرفنظر

آتش الفت ديرين شد سرد*  پسرت رفت و فراموشت كرد

شكوه ازعاطفه من داري جان* فدا توچه مي پنداري

بي تونزدم همه دنيا هيچ است* بازي ورقص وتماشا هيچ است

نامه گردير رسيد حوصله كن* زمن ازبهرخدا كم گله كن

كه بجان ازغم تو سوخته ام * وزتوناز گري آموخته ام