دو لحظه زیبا و بی بدیل از جانفشانی های بی دریغ رزمندگان دفاع مقدس

باسلام به پيشگاه ولي عصر(عج) و نايب برحقش امام امت اين خاطره اي را كه من براي شما نقل مي كنم از برادر رزمنده اي شنيده ام هنگام شب بود و ماه در وسط آسمان مي درخشيد و زمين پرخون ايران را مانند روز روشن كرده بود. رزمندگان اسلام يك حمله چهل و پنج نفري داشتند كه بايستي پايگاه بعثي را كه در همان نزديكيهاي سنگر ايرانيان بود بگيرند و يك انبار مهمات دشمن را نابود كنند ولي در سر راه اين رزمندگان تعدادي مين كار گذاشته بودند و وقتي كه تمام رزمندگان از روي خاكريزهاي بعثي عبور كردند به ميدان مين رسيدند ولي برادران ما از آنها خبر نداشتند در بين آنها دو رزمنده بسيجي كه قبلأ يعني دو روز پيش از عمليات، نگهبان سرپست خود بوده اند و آن اطراف هم گشتی زده بودند یا با دوربین خود دیده بودند؛ خلاصه خبر از ميدان مين داشتند ولي جرات نمي كردند كه به آنها بگويند چون فرمانده به آنان گفته بود كه هيچ يك نبايد پست خود را ترك كنند و به اطراف ديگر برويد به دلیل اینکه ممكن است بفهمند كه ما در اينجا هستيم و يا عراقيها در كمين باشند ولي از آن دو بسيجي يكي رفته بود و ديده بود كه عراقيها درحال كاشتن مين هستند و زود آمد و به دوست خود گفت و هيچ كدام از آن دو جرات نمي كردند كه به فرمانده بگويند.

در روز عمليات اين دو بدون آنكه برادران ديگر باخبر شوند از روي مين ها رد شده و مين ها منفجر شدند و اين دو برادر به شهادت  رسیدند و آن رزمندگان با شنيدن صداي مين ها فهميدند كه سر راهشان مين كار گذاشته شده است و آن رزمندگان عمليات را يك روز عقب انداختند تا عراقيها نفهمند و از راه ديگري حمله را آغاز كنند. بله اين دو برادر شجاعانه جان چهل و پنج نفر از بهترين عزيزان انقلاب اسلامي را نجات داده و خود به درجه رفيع شهادت نائل آمد. ياد تمام شهيدان راه حق و عدالت گرامي باد و راهشان پر رهرو و به اميد پيروزي هرچه زودتر رزمندگان اسلام خاطره خود را به پايان مي رسانم و شما را به خداي بزرگ مي سپارم.

خــــــــــدايا خــــــــــدايا! ستارگان كه رفتنـــــــــد خورشيــــــــد را نگهــــــــــدار  بیست و پنجم بهمن ماه 1364