برادرانم را به تقوای بیشتر و حراست از خون شهدا دعوت می‌کنم
به گزارش نوید شاهد البرز، شهید «محمدجعفر زمانی»، نهم آبان 1339، در شهرستان كرج به دنيا آمد. پدرش غلامرضا و مادرش ماهی نام داشت. تا پايان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان ستوان دوم ارتش در جبهه حضور يافت. دهم دی 1364، در بمباران هوايی پســوه پیرانشهر با اصابت تركش به شــهادت رســيد. مزار وی در امامزاده طاهر (ع) زادگاهش قرار دارد.
در ادامه متن وصیت‌نامه شهید «زمانی» را بخوانید.
«بـا سـلام و درود بـه پرچمـدار اسـلام حضـرت خاتـم الانبیـا (ص) و فرزنـد برومنـد ایشـان، حضـرت بقیة اللّــه الاعظم (عــج) و حضــرت روح اللّــه، رهبــر مســلمین جهــان، ایــن یادداشــت را به عنــوان وصیت‌نامـۀ این‌جانـب محمدجعفـر زمانـی، فرزنـد غلامرضـا، ..... صـادره از قصرشــیرین، در اختیارتــان می‌گــذارم.
اولیـن توصیـه بـه مـادرم: مـادر خـوب و فـداکارم، از زمانی‌کـه پـدرم را از دسـت دادم، هـم برایـم پـدر بـودی و هـم مـادر. بایـد بگویـم کـه مـن بـه فرمـان زعیـم عالی‌قـدر و بزرگـوار و رهبـر عزیـزم، امـام امـت، عـازم جبهـۀ پاکـی برعلیـه پلیـدی، خـدا برعلیـه شـیطان، راسـتی برعلیـه ریـا، حـق برعلیـه باطـل هسـتم و خوشـحالم. مـادر، بـه روح تمـام شـهیدان گلگون کفـن و بـه روح پـدرم قسـم، بـه مـن الهـام شـده یـا اسـیر یـا شهیدشـدن نصیـب مـن می‌شـود. در هـر دو حـال، شـما و برادرانـم را کـه خیلـی هـم دوسـتتان دارم، دعـوت بـه تقـوای بیشـتر و دعـوت بـه حراسـت از خـون شـهیدان صـدر اسـلام تـا شـهدای انقـلاب عزیزمـان می‌کنـم.
مـادر عزیـزم، بعـد از مـن، برایـم گریـه نکـن. مگـر شـما همیشـه سـعادت مـرا نمی‌خواسـتید؟ مـن بـا نثـار خـون اندکـم در راه حفـظ قـرآن و اسـلام، سـعادت آخـرت را بـرای خـودم می‌خـرم و بـه میهمانـی خـدا مـی روم. بـه فرامیـن خداگونـۀ حضـرت امـام به درسـتی عمـل کنیـد و بـه برادرانـم بگوییـد کـه تـا آنجایـی کـه می‌تواننـد، بـرای برپایـی اسـلام و حـق جـان خـود را فـدا نماینـد و از مـرگ نهراسـند؛ چـون اسـلام دیـن مبـارزه و شـهادت می‌باشـد و چـون ابرقدرت‌هـا ماننـد گرگـی وحشـی در کمیـن هسـتند تـا منافـع بشـری ایـران عزیـز را برباینـد؛ ولـی آنهـا کـور خوانده‌انـد؛ چـون بایـد اولا تمـام قرآن‌هـای دنیـا و تمـام جوان‌هـای مثـل مـن را از بیـن ببرنـد. در خاتمـه، بـه برادرانـم توصیـه می‌کنـم کـه اسـلحۀ از کف افتـادۀ مـرا نگذارنـد همچنـان بـر زمیـن بمانـد؛ بلکـه به جـای یـک اسـلحه بایـد بعـد از مـن و از خانـوادۀ من هفت اسـلحۀ دیگـر از زمین بلند شـود تـا بـا خـون خـود درخـت اسـلام را آبیـاری نماینـد. بـه امیـد روزی کـه اسـلام تمـام جهـان را در برگیـرد؛ و من الله التوفیق محمدجعفر زمانی
۶۴/۹/۵
انتهای پیام/
