تازه برُنایی متفکّر
به گزارش نوید شاهد البرز، شهید «علی غلامی» در سیزدهم خرداد ماه 1347، چشم به جهان گشود. او در بیست و هشتم خرداد ماه 1367، ذر دوران دفاع مقدس به شهادت رسید.
آنچه در ادامه می‌خوانید متن روایتی از این شهید در کتاب «ستارگان راه» است.
«جوانِ خوش ذهـن، بـا اسـتعداد، تیزفهـم و موشـکافی کـه بلنـدای قامـتِ درخـت تـر و تـازه و شـاداب عمـرش بیـش از بیسـت سـال را تجربـه نکـرده؛ بسـیجی ای کـه بـه تازگـی ســال چهِــارم دبیرســتان را پشــت سرگذاشــته و دیپلــم گرفتــه؛ رزمنــده ای کــه حداقــل دو بـار رزم در جبهـه را آزمـوده؛ بـار اوّل در عملیـات کربـلای 5 و بـار دوّم بـر فـراز قلّه‌هـای مـاووت کـه بـا ترکشـی بـه سـرش بـه شـهادتّ رسـیده؛ تازه برُنایـی کـه در نهُ سـالگی و در روزهـای گـرم انقـلاب کـه مـردم در حـال درگیـری بـا شـهربانی کـرج بودنـد، بـا پـر کـردن کفـش خـود از سـنگ‌های ریـز و درشـت، دسـت مـردم را بـرای رویارویـی بـا سـلُاحِ گـرم افسـران پهلـوی خالـی نمی‌گذاشـت و ...، هنـوز محتـاج دانسـتن اسـت و تجربـه اندوختـن ،وصیتّ‌نامـه‌ای می‌نویسـد کـه اگـر ندانـی نویسـنده اش علـی غلامـیِ جـوان حکایـت ماسـت، بــه پنــداری غلــط حکــم می کنــی کــه آنچــه از او در بــارۀ جایــگاه انســان در نظــام هســتی می‌خوانــی، از دانشــمندی اســت حکیــم، اســتادی حــاذق و متألـّـه‌ای فلســفی:
تـا آنجـا کـه مـن از ایـن دنیـا شـناخت پیـدا کـردم، انسـان موجـودی بسـیار ضعیـف و بسـیار ناتـوان اسـت. البتّـه در مقابـل آن آفرینـش بـزرگ و بـا عظمـت خداونـد، بـا کمـی اندیشـه انسـان می‌توانـد دریابـد کـه در ایـن دنیـا نقـش او چیسـت؛ آیـا می توانـد خـودْ راهِ خـود را معیّـن کنـد؟ یـا اینکـه می‌توانـد زیسـت کنـد؟ و یـا علّـت آفرینـش انسـان چیسـت؟ یـا چگونـه می توانـد بـا بهتریـن رَوِشْ خـود و دنیـای اطـراف خـود را بشناسـد؟
انسـانی کـه بتوانـد جـواب صحیـح سـؤالّات نفْسـی و عملـی خـود را دریابـد، می توانـد موجـودی باشـد در ایـن دنیـا کـه خداونـد جانشـینی خـود را در زمیـن بـه او سـپرده اسـت و بـدون تردیـد کسـی کـه جانشـین الله در زمیـن باشـد، توانایـی و عظمـت او در دنیـا از هـر موجـود دیگـری بیشـتر اسـت و می‌توانـد در تمـام مشـکلات و سـختی‌ها صبـر اختیـار کنـد و در برابـر هـر حادثـه موضعـی منطقـی و در برابـر هـر سـؤالی جوابـی صحیـح و درخـور تحسـین بدهـد و خلاصـه تمـام امـور خـود را بـا الهـام از پـروردگار خویـش سـر و سـامان بدهـد و البتـه پیـدا کـردن جـواب صحیـح سـؤالات در زندگـی بسـتگی بـه چگونگـی وضـع روحـی یـک انسـان دارد. هـر انسـانی کـه بتوانـد در ایـن دنیـا از وسوسـه‌های شـیطانی دوری کنـد و جسـم خـود را بـه گنـاه و نجاسـت آلـوده نکنـد و در محیـط پـاک و مطهّـر رشـد یابـد، می‌توانـد بهتریـن راه بـرای معرفـت و شـناخت خـدا را دریابـد و هرچـه ایـن پاکـی مطلـق همـراه بـا علـم و تدبیـر و عقـل باشـد، انسـان راه خـود را سـریع‌تر می پیمایـد تـا بـه جایـی می رسـد کـه هـر لحظـه بـرای دیـدار خداونـد دل او می‌تپـد و بـه خـدا و حکمـت و عظمـت او عشـق مـی‌ورزد.»
انتهای پیام/
