«نگین گمشده»
به گزارش نوید شاهد البرز؛ «شهید ارتشی جلال بهنامپویا»، سال 1326 در تهران در يك خانواده مذهبي ديده به جهان گشود. او 27 ساله بود که تشکیل خانواده داد و ثمره اين ازدواج تنها يك فرزند پسر به نام پدرام است كه در زمان شهادت پدرش دو سال داشت.
در دوارن پيروزی انقلاب با آنكه در ارتش خدمت میكرد در تظاهرات و راهپيماییها و پخش اعلاميه امام خميني(ره) فعاليت چشمگير داشت و پس از پيروزی انقلاب اسلامی با شروع تحريكات ضدانقلاب در كردستان حضوری فعال داشت و از طريق ارتش به سوي جبهههای نور عليه ظلمت شتافت و بالاخره در بیستم خرداد 1359 در منطقه عملياتی كردستان براثر انفجار مين به شهادت رسید.
همسر شیهید در خصوص ویژگیهای اخلاقی این شهید بیان می کند: «حدود 3 سال باهم زندگی مشترك داشتيم و در اين مدت كوتاه از ايشان صبر و بردباری در مقابل مشكلات و ساده زيستن را آموختم.»
وی همچنین بیان میکند که از مهمترين سفارشات او هنگام رفتن به جبهه داشتن تقوا و حفظ ارزشهای اسلامی و خوب تربيت كردن پسرمان بود كه الحمدالله تا به حال توانستم از عهده آن بربيايم.
همچنین مادر این شهید نیز بیان میکنند: «شب تولد 2 سالگی پسرمان پدرام بود. شب هنگام در خواب ديدم كه نگين انگشترم گم شده است. در آن هنگام بود كه از خواب پريدم ولی از خواب خود چيزی به او نگفتم. به هر حال او از ما خداحافظی كرد و پس از چند روز شهید شد.»
انتهای پیام/