"نیتی جز تو در دل نبود"

به گزارش نوید شاهد البرز؛  شهید حمدالله امام قلي، دوم خرداد 1336، در روستاي سردرود از توابع شهرستان رزن ديده به جهان گشود. پدرش محمدعلي و مادرش زهره نام داشت. تا پايان دوره ابتدايي درس خواند. گچكار بود. سال 1358 ازدواج كرد و صاحب دو پسر و دو دختر شد. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. سيزدهم اسفند 1365، در بمباران شيميايي فاو عراق به شهادت رسيد. پیکر وي را در شهرستان نظرآباد به خاك سپردند.

متن وصیت‌نامه و پیام شاخص شهید را در ادامه بخوانید. 

بسم الله الرحمن الرحیم
ای مسلمین! آیا گمان می کنید بدون آزمایشات الهی داخل بهشت خواهید شد؟ در حالی که هنوز آن سختی ها و مشکلات مالی و جانی که بر پدرانتان وارد شده برشما نرسیده است. آری، گذشتگان شما به سختی گرفتار کمبودهای مالی و درگیری‌ها و جنگ‌ها شدند تا آنجا که دچار اضطراب و تزلزل شدند و پیامبر (ص) و پیروانش دست به دعا به درگاه حق تعالی برداشته و گفتند کدامین زمان نصرت الهی شامل حالمان می شود و خداوند در اجابت دعایشان می فرماید * الا ان نصر الله قریب  *  هان آگاه باشید یقینا یاری پروردگار نزدیک است .* أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‏ نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَريبٌ *(بقره/13)

وفاداران به عهد

با سلامی آکنده از عشق و ایمان 124هزار پیامبر و خاتم پیامبران حضرت محمّد بن عبدالله (ص) و با سلام بر ائمّه‌ی طاهرین  بخصوص حجت الله العظم امام زمان (عج) ارواحنا و روحی له الفدا و با سلام برشهدا از اول خلقت تا سرور و آقای شهیدان حسین بن علی (ع) و تا شهدای به‌خون خفته و گلگون کفن ایران اسلامیمان و با سلام بر کلیّه‌ی راهیان و پویندگان راه حقّ و حقیقت و بخصوص امام و راهبر و نایب الامام نور خدا روح خدا  خمینی کبیر و سربازان و ایثارگران راه او با سلام بر آنانکه الله گفتند و با آن پیش شتافتند و تا آخرین لحظه ذرّه ای سُستی به خویش راه ندادند تا به راه حق و معشوق و معبود خویش شربت گوارای شهادت را نوشیدند. سر خویش بر بالین مولا و آقای خودحسین بن علی (ع) گذاشتند و با سلام بر آنانکه با کلمه الله به انتظار شهادت و رسیدن به حضرت حق استقامت کردند و ذرّه ای عهد و پیمان خویش را تغییر ندادند.

ای الله و معبود من، اکنون این وصیّت را می‌نویسم در مکانی قرار گرفته‌ام که جایگاه شهداست و در زمان و موقعی هستم که اهل و عیالش را رها کرده و به‌سویت آمده‌ام  و تو می‌دانی که  شوق تو دارم پس ای معبود من مرا دریاب، مرا دریاب و توای معبود من می‌دانی که در این راه نیّتی جز تو در دلم نبود و فقط برای رضای تو قدم در این راه گذاشتم و باز ای مولای من تو می‌دانی که در طول زندگی هر کاری کرده‌ام فقط برای این بوده است که تو را خشنود سازم. پس ای یکتا معبودم!  اعمالم را به کرمت قبول بفرما و مرا آنچنان که باید و شاید بپذیر و گناهانم را ببخش.

پروردگارم! مرا از خودم بیرون ساز و به خودت ملحق گردان که جز تو در نظرم هیچ نیست  و من تنها به شما رو می آورم ولی تو را به جلال حسین (ع) قسم می دهم که مرا دریابی. در هر دو دنیا خالق تویی و مخلوق منم.
باری به خدمت برادرم خیرالله سلام، برادرجان! شما را به خدا بچّه هایم را اوّل به خدا و بعد به شما می سپارم ولی به شما می گویم که آنها احساس بی‌پدری نکنند. شما باید درباره‌ی حال مادر کوشا باشید که غم من براو اثر نکند.

مادر، استوار باش!

در آخر، مادرم! در غم من خیلی استوار باش که با مرگ من دشمن شاد نشود اگر شمادر غم من نگران باشیدآنها خوشحال هستند. وظیفه‌ی شما این است با خوشحالی خود به دهان دشمنان اسلام بزنید. من خود با چشم باز این راه را انتخاب کردم و با دلی روشن به دیدار معشوقم می روم. این راه را از معشوقم آموختم معشوقم حسین (ع) است که این راه را هزار و سیصد سال پیش پیموده است. خوشا آنان که با خالق نشستند از او بودند و بر او باز گشتند. خوشا آنانکه در سنگر نشستن که با خونشان وصیّت‌ها نوشتند. دلم خواهد ما بر آنها نشینم که معبود خودم با چشم پاک ببینم. خوشا آن کاروانی که سردارش حسین (ع) است. علمدارش خمینی رهبر مستعضفان است، خوشا آنانکه با شور حسینی بسان عیش را برچیدند و رفتند که با چشممان روشن مهدی را دیدند و رفتند. خوشا آنانکه در کشتی عشق نشستند. والسّلام
 
پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات
 
پيام شهيد: و توای معبود من! میدانی که در این راه نیّتی جز تو در دلم نبود و فقط برای رضای تو قدم در این راه گذاشتم و باز ای مولای من! تو می‌دانی که در طول زندگی هر کاری کرده ام فقط برای این بوده است که تو را خشنود سازم. پس ای یکتا معبودم! اعمالم را به کرمت قبول درگاهت بفرما و مرا آنچنان که باید و شاید بپذیر وگناهانم را ببخش.
 
شاهد قرآنی: ولا تَقولوا مَن يُقتِل في سبيلِ اللهِ اَموات بَلْ اَحياءٌ و لكِن لاتَشعُرونَ. (بقره /  154)
و كسانى را كه در راه خدا كشته مى‏‌شوند مرده نخوانيد بلكه زنده‌‏اند ولى شما نمى‏‌دانيد.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره فرهنگی و تبلیغات