پیام خون مرا به همه برسانید

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید "حسن پورنخعی‎خیرآبادی"بسیج بیستم فروردین ۱۳۳۷ در شهرستان تهران به دنیا آمد. پدرش حسین و مادرش زهرا نام داشت در حد خواندن و نوشتن سوادآموخت. کارگر کارخانه بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و یکم آذر ۱۳۶۱ در سومار توسط نیروهای عراقی با اصابت گلوله به شهادت رسید. پیکر او را در بهشت زهرای زادگاهش به خاک سپردند.

در ادامه فرازی از وصیت‌نامه شهید "پورنخعی‎خیرآبادی" را بخوانید.

پس از تقدیم عرض سلام خدمت مادر عزیزم، امیدوارم که پیوسته و در راه حق تعالی کوشا باشید که اصلاح جامعه در راهی است که پروردگار نشان داده است. مادر عزیزم! چگونه می‎توانم از زحمات فراوان شما که برای تربیت من کشیدید، تشکّر کنم؟ چگونه می‌توانم محبّت‌های شما را جبران کنم؟ هر چند که در زمان حیات نتوانستم جبران کنم ولی امیدوارم که حلالم کنید. هرکس موظف است از اسلام دفاع کند و وظیفه‌ی من هم این است که در این راه قدم بردارم تا با نثار خون خود بتوانم دِین خود را نسبت به اسلام اَداکرده باشم و إن شاالله خداوند به شما قدرت دهد که بیشتر در این راه کوشش نمایید.

اسلحه من را بردارید

راضی نیستم چنانچه شهادت نصیبم شد برای من گریه کنید، زیرا که من نمی‌میرم بلکه زنده هستم و نزد خداوند روزی می‌برم. خواهران و برادران عزیزم! از شما هم تقاضا می‌کنم اگر از من رنجشی دیده‌اید حلالم کنید و بدانید اگر می‌خواهید خوشحال باشم باید شما برادرانم اسلحه را به دست گیرید و در راه اسلام و قرآن کوشش نمایید. امام را تنها نگذارید و پیوسته مسیر زندگیتان مسیری باشد که اسلام آن را تعیین کرده است.

خواهران عزیزم! از شما می خواهم که همچون زینب (س) پیام خون مرا به همه برسانید و راه مرا همیشه در نظر داشته باشید. از کلیّه‌ی دوستان و آشنایان خواهشمندم مرا عفو کنند. والسّلام.

پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات

تشکّـر

پيام شهيد : مادر عزيزم چگونه می توانم از زحمات فراوان شما که برای تربيت من کشيديد تشکّر کنم.

شاهد قرآنی : وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى‏ وَهْنٍ وَ فِصالُهُ في‏ عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لي‏ وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصيرُ (لقمان/14)

و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش كرديم مادرش به او باردار شد، سستى بر روى سستى. و از شير بازگرفتنش در دو سال است. [آرى، به او سفارش كرديم‏] كه شكرگزارِ من و پدر و مادرت باش كه بازگشت [همه‏] به سوى من است.

وَ قَضى‏ رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً كَريماً (اسراء/23)

و پروردگار تو مقرر كرد كه جز او را مپرستيد و به پدر و مادر [خود] احسان كنيد. اگر يكى از آن دو يا هر دو، در كنار تو به سالخوردگى رسيدند به آنها [حتى‏] «اوف» مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنها سخنى شايسته بگوى.

شاهد حديثی : امام سجاد (ع) می فرمايد : أمّا حَقُّ ذِى المَعروفِ عَلَيكَ فَأن تَشكُرَهُ وتَذكُرَ مَعروفَهُ، وَ تُكسِبَهُ المَقالَةَ الحَسَنَةَ وَتُخلِصَ لَهُ الدُّعاءَ فيما بَينَكَ وَ بَينَ اللّه عَزَّوَجَلَّ، فَإذا فَعَلتَ ذلِكَ كُنتَ قَد شَكَرتَهُ سِرّا وَ عَلانيَةً ، ثُمَّ إن قَدَرتَ عَلى مُكافاتِهِ يَوما كافَيتَهُ. (لوامع صاحبقرانى مشهور به شرح فقيه، ج‏8، ص783)

امام سجاد (ع) فرمودند : حقّ كسى كه به تو نيكى كرده، اين است كه از او تشكّر كنى و نيكي اش را به زبان آورى و از وى به خوبى ياد كنى و ميان خود و خداى عزّوجلّ برايش خالصانه دعا كنى، هرگاه چنين كردى بى گمان پنهانى و آشكارا از او تشكّر كرده اى. سپس اگر روزى توانستى نيكى او را جبران كنى، جبران كن.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری