راه صعود

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید غلامرضا تبرته‎فراهاني، بيست و دوم آذر ۱۳۴۸، در شهرستان كرج به دنيا آمد. پدرش رمضان، نقاش ساختمان بود و مادرش سياره نام داشت. دانش آموز

سوم راهنمايي بود. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت. سی‌ام بهمن ۱۳۶۵، در پاسگا ه‌زيد عراق بر اثر سوختگي به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي روستاي سيدجمال الدين شهرستان ساوجبلاغ قرار دارد.

متن نامه به یادگار مانده از شهید «غلامرضا تبرته فراهانی» را در ادامه مطلب می‎خوانید.

«بسم رب الشهدا و الصدیقین»

با عرض و درود سلام بیکران به امام زمان و نایب بر حقش خمینی کبیر و با عرض درود و سلام به تمام خانواده های شهدا معلولین، مجروحین و جانبازان و با عرض سلام به خدمت مادر عزیز و مهربان و گرامیم.

پس از عرض سلام سلامتی شما را از درگاه خداوند متعال خواهانم و امیدوارم که به سلامتی پس از من به زندگی‌تان ادامه دهید. مادر جان، نمی‎دانم چطور و چگونه از تو قدردانی کنم.

مقام مادر

مادر جان، آنقدر تو خوبی، آنقدر مهربانی که من لایق آن نیستم که از شما قدردانی کنم و حدیثی است که می‌گوید: بهشت زیر پای مادران است. من هر چه فکر می‌کنم، نمی‌توانم در مقام شما سخن بگویم. مادر جان، در این فرصت کوتاه مدتی که داشتم به ما گفتند که موقع وصیت‌نامه نوشتن است و می‌دانید که این‎جانب فرزند بزرگتان می‌باشم و احتیاج است که یک مقدار چیزهائی به شما بگویم و شما آنرا عمل نمائید. تا شاید مورد ... خداوند تبارک و تعالی قرار نگیرد. مادر جان، اولین وصیتم به شما این است که اگر به امید خدا اگر خداوند قبول کرد که ما به فیض شهادت برسیم مرا در خواجه جمال الدین بغل دست خاک دائی عزیزم ، دائی حسین که خداوند بیامرزد آن را خاک کنید.

دومین اینکه مادر جان من تا به حال شما را نگهداری می کردم ولی از این به بعد دیگر شما را به‎دست خداوند و بعد به دست خودتان می‎سپارم که اگر خواستی به خانه حاج دهقان برو ولی اگر بروی بهتر است. مادر جان، در نبودن من ناراحت نباشید و بنده در نزد خدایم روزی می‌خورم. مواظب احمد و سمیه باش و آنها را مگذار اذیت کنند و همچنین مادر را نگذار باشد.

چندقدم تا شهادت

دیگر وقت ندارم زیاد دردو دل با شما بکنم چون موقع حمله است و احمد تو بقیه را تشویق به رفتن به جبهه بکن و به آنها بگو راهی که ما پیشه نموده‎ایم رسیدن به هدف است بله این راهی را که من پیشه گرفتم نه راه تحمیلی و نه نزولی، بلکه راه صعودی است و این راه صعودی خطرات و سختی‎های زیادی دارد. آنجائی که می فرمایند: کربلا خون می‌خواهد چرا که کربلائی‌ها یعنی حسین (ع) و یارانش خود نیز خون دادند. آری، صحرای سوزان کربلا سیراب شد از خون‌های پاک مطهر که در تاریخ به یادگار ماند و با همین خون‌ها بود که درخت تنومند اسلام آبیاری شد پس بدانید که زنده ماندن درخت تنومند احتیاج به خون دارد و ما نیز می‌رویم تا با خون خود این درخت را آبیاری کنیم و السلام بیست و نهم بهمن ماه 1365

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری