ایثار با کفش‌های کهنه

به گزارش نوید شاهد البرز؛ سال 1339 در شهرستان« ابهر» کودکی متولد شد که نام او را «مقصودعلی» نامیدند. بعد از اینکه در دوران کودکی را سپری کرد، از همان دوران نوجوانی به "نماز" و "روزه" اهمیت فراوان می‌داد. نماز را به جماعت می‌خواند.

او بعد از تحصیلات ابتدایی و متوسطه موفق به اخذ مدرک " دیپلم " شد که مصادف با آغاز انقلاب اسلامی به رهبری "امام خمینی (ره)" بود. او که یکی از شیفتگان امام راحل بودند، آرزو داشت که این علاقه را به طور عملی نیز به اثبات برساند.

این بود که در ابتدا به روحانی محل ، "حاج آقا عارفی" روی آورد و خط مشی و رهنمودهای او را در مسیر انقلاب قرار داد.

سپس شرایط ملاقات با حجت الاسلام خیابان خیابان "هاشمی رفسنجانی" و " خلخالی" نیز انجام شد تا با استواری عقیده جهت مبارزه با دشمنان اسلام و انقلاب مصمم‌تر باشد، نیز انجام شد. تا با استواری عقیده جهت مبارزه با دشمنان اسلام و انقلاب مصمم‌تر باشد. او جوانی آراسته، پاکدامن، فداکار بود.

از درآمد کم خودش برای اشخاص محتاج و کم در آمد، امکانات اولیه تهیه می کرد، تا به نحوی آنها را خوشحال نماید، او که "ایثار" را از رهبران مکتب خود آموخته بود، هیچ‌وقت نمی‌خواست با معرفی خود از ارزش اعمالش بکاهد.

وقتی که به سن سربازی رسید، داوطلبانه به خدمت اعزام و چندین بار در انجام وظیفه مجروح شد، سرانجام در عملیات دشمن " فتح‌المبین " پس از رشادت و از خود گذشتگی‌های بی‌شمار جهت رضای خداوند شربت گوارای شهادت را نوشید و به ندای آفریدگار خود لبیک گفت تا در صف مجاهدان و شهیدان راست یقین اسلام باشند.

او از بنیانگذاران "کمیته امداد" در شهر هشتگرد بودند، در تحصن دانشگاه تهران شرکت نمودند، در راهپیمائی‌های که به تهران و قم انجام گرفت به‌طور فعال در آنها شرکت می‌کردند.

پدر شهید «مقصودعلی خوئینی» می‌گوید: وقتی که کفش‌های وی از بین رفته بود، مبلغ جزئی به وی داده می شود که با آن مبلغ کفشی برای خود تهیه نماید. بعد از مدتی دیدند که همان کفش‌های کهنه و پاره را به پا دارد، وقتی از وی پرسیدم که چرا کفش نخریدی؟ جواب داد که من نمی‌توانم ببینم که پای من کفش نو باشد ولی مسلمانان در محله ما بی‌شام سر به بالین بنهند.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری