شهادت در پشت میز هم ضرورت پیدا می کند
یادداشت شهید «رضا کریمی» را در ادامه مطلب می‌خوانید.
هيات مصيبتي است تنها رساندن
هنگام رحيل همرهان را ماندن
سخت است به گاه هجرت هم‌نفسان
مبهوت قفس شدن زره واماندن
مردان
شهادت، منتظر مردن نميمانند. جرات‌هاي رفتن را تقرير مي‌كنند و جغرافياي نوشيدن را
تحرير. دردهايي دارند از جنس عشق و حرف‌هايي دارند از جنس حق. واحه‌هايي دارند به قدر
چاه. مردان شهادت وارسته مي‌مانند و دانسته مي‌ميرند. اينان نه خود فروشي مي‌كنند،
نه درشتي و اهل كوتاهي و كوتاه ماندن نيستند و حقيقت را تنها مصلحت مي‌دانند.
مردان شهادت مردترين مردان ديني‌اند. زادگاه مردان شهادت كربلاست و زاد روزشان عاشوراست. اينان با دردهايي دامن‌گير و با تحمل هزاران داغ ايستاده‌اند. بي‌خبري و نفهميدن از بزرگترين شكنجه‌ها و فشارهايي است كه مي‌توان بر ادم وارد كرد. براي پيشگيري از مردن خلاقيت‌ها،مردانگي و انسانيت انسان.
فرهنگ شهادت‌طلبي نوآورانه‌ترين طرحي است كه مي‌توان در خاك در انداخت و اين است كه يك شهيد قبل از شهادتش تاكيد مي‌كند كه شهادت، تنها در جبهه جنگ ضرورت پيدا نمي‌كند بلكه در پشت ميز هم ضرورت پيدا مي‌كند. يك جوانمرد با شهادت مظلومانه خود براي ما بيداري و اگاهي نمي‌اورد. آري، شهيد در پي جنگ و ستيز نيست به دنبال روشن شدن بايدها و نبايدهاست و اما..... اگر پا به پاي شهيدان نيك بنگريم، بشنويم و بفهميم، نفس لحظه‌ها سرشار از بيداري است.
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
