نگاه شهید همت به روضه و قیام امام حسین (ع)
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «محمد همت» دهم مهر ۱۳۴۴ در شهرستان تهران به دنیا آمد. پدرش (احمد) و مادرش (فاطمه) نام داشت دانشجوی دوره کارشناسی «کامپیوتر» بود. وی از سوی بسیج در جبهه حضور یافت و چهارم دی ماه ۱۳۶۵ به سمت تک‌تیرانداز در شلمچه با اصابت گلوله به شهادت رسید. در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.
متن کامل یادداشت دانشجوی شهید «محمد همت» را در ادامه می‌خوانیم.
بسم الله الرحمن الرحيم
«اشهد ان لا اله الا الله، اشهد ان محمد رسول الله، اشهد ان عليا ولى الله، السلام على الحسين و على علي‌بن الحسين و على اولاد الحسين و على اصحاب الحسين.
با سلام و دعاى خير بر آقا امام زمان و نايب بر
حقش امام خمينى (ره) و بر امت شهيد پرور و غيور و با وفاى امام. اين دنيا محل گذر
است و انسان بارها مورد امتحان و آزمايش الهى قرار مى‌گيرد و درخود قرآن آيه‌اى
است كه مفهومش يادم است، آيا همين‌كه گفتيد ايمان آورديم شما را رها مى‌كنيم و
آزمايش نمى‌كنيم. از حضرت ابراهيم حضرت يوسف، حضرت امام حسين (ع) و ... همه مورد
امتحان قرار گرفتند و سرافراز بيرون آمدند و از اين سراى فانى كه گذرگاهى است براى
رسيدن به عالم معنا و جهان باقى و اخروى حداكثر استفاده را در راه هدف خود كه
همانا رسيدن به معشوق حقيقى است، بروند و خوشا به سعادتشان كه از اين امتحانها سربلند و سرافراز بيرون آمدند.
«آیا گمان می‌کنید که امام حسین (ع) را خوب شناختید؟»
خدايا، امتحانهاى ما را آسان بگير و سخنى با خود و ديگران دارم و
آن اينكه اكثر مردم و خود من روى امام حسين (ع) حساس هستيم و ادعاى پيرو بودن و اسوه
قرار دادن او را داريم اما همه ما مى لنگيم و حسين (ع) را نشناختيم و از آن هزاران
هزار كارها و حماسه‌ها كه امام حسين (ع) و اصحاب باوفايش انجام دادند فقط به يك سينه
زنى خشك قناعت كرده ايم، امام حسين (ع) در زير باران گلوله تير و نيزه نماز به‌پا
داشت و آيا ما اين‌چنين هستيم؟! ما كه نسبت به نمازمان سست هستيم و فرقى برايمان
ندارد، چه موقع بخوانيم؟ آيا امام حسين
(ع) هدف و انگيزه نهضتش را اين‌چنين بيان كرد: «هدف و انگيزه من فساد و ستمگرى
نيست. هدف من اصلاح امت جدم پيامبر است. هدف من امر به معروف و نهى از منكر است.»
و آيا ما اين‌چنين هستيم ما كه نسبت به وضع مسلمانان بى‌تفاوت هستيم و اگر كار
خلافى ببينيم بى‌تفاوت از آن گذشته و حداقل يك تشكر خشك و خالى و يا دردل، از آن
كار ناراحت نمىشويم و ادعا داريم اگر روز تاسوعا و عاشورا
بوديم، فلان مى‌كرديم، ال مى‌كرديم.
«تکرار صحنه تاسوعا و عاشورا»
آيا خدا به همين گفته
ما قانع است، خدا مى‌گويد: اين گوى و اين ميدان و خدا اتمام حجت كرده است و امروز
مجددا تاسوعا و عاشورا تكرار مى‌شود. امام امت حسين زمان است و جنگ با صدام و
امريكا و شوروى و ... جنگ با كفر و يزيد است و خوشا به حال آنان كه لبيك گفته به
فرمان حسين زمان و از اين امتحان و آزمايش الهى كه دل كندن از علايق دنيوى است،
سربلند بيرون آمدند و در جهت رسيدن به معشوق حقيقى حركت كردند و به كمال انسان كه
غايت و هدف نهايى انسان است، رسيدند و از برادران روحانى مى‌خواهم كه امام حسين (ع) را
سالى 300 و 400 بار و يا بيشتر نكشند و زنده كنند.
«هدف اصلی قیام امام حسین؛ امربه معروف و نهی از منکر»
به خدا آنان مسئولند در قبال انبياء و صالحين و شهدا و ... خيلى از مردم نمى‌دانند؛ امام حسين (ع) براى چه قيام كرد فقط شنيدهاند كه مظلوم واقع شد اگر بگويى براى چه گريه می‌كنى، مى‌گويد: امام حسين (ع) خيلى سختى و رنج كشيد. خيمههايش را آتش زدند و... ولى نمى‌دانند كه امام حسين (ع) براى چه اين مصيبتها و سختى ها و زجرها و غم از دست دادن عزيزترين فرزندان و ياران و بستگان نزديكش را تحمل كرد. شما مسئوليد! به جاى بعضى از اين روضه ها كه صحتش چندان ثابت نشده و شك و ترديد است، هدف اصلى و انگيزه قيام امام حسين را شرح و توضيح دهيد و خود امام هدف اصلى قيامش را امر به معروف و نهى از منكر مى‌داند يعنى قيام امام شروع شده بود، قبل از آنكه يزيد بخواهد به‌زور بيعت بگيرد و يا از مكه به هنگام حج به طرف كربلا خارج شود و با دعوت مردم بى وفاى كوفه ... و اينها شاخه و برگ‌هاى درخت قيام عظيم امام حسين (ع) هستند. امام براى اصلاح آمده براى راهنمايى و هدايت آمده و در آن زمان فساد و ستمگرى به حد اعلاى خود رسيده بود چرا كه حرام خدا حلال و حلال خدا حرام شده بود و امام فردى نيست كه سكوت كند و مثل خيلى از مسلمانان بى تفاوت، نسبت به نواميس و معتقدات و آداب و سنن اسلامى بگذرد و رد شود. چرا كه رد شدن او يعنى شريك جرم بودن، چرا كه هم مظلوم و هم ظالم شريك جرمند و هر دو در روز قيامت مواخذه مى‌شوند. چرا افرادى پيدا مى‌شوند كه عاشق امام حسين (ع) هستند به گفته خودشان و مشروب مى‌خورند ... برای اينكه اينها توجيه نشدهاند كه امام حسين (ع) براى چه قيام كرد؟! مگر نه اينكه امام حسين (ع) براى مبارزه با همين‌ها قيام كرد. عشق حسين (ع) و اينكارها !!! اصلا با هم سازگارى ندارد و اينها همه مسئوليت شما را سنگين‌تر مى‌كند و به ياد «رسول» كه هميشه با هم بوديم و من از او عقب افتادم و ان‌شاءالله كه خدا نظر لطفى كند و بتوانم به او برسم كه همانا رسيدن به او رسيدن به امام حسين (ع) ... است. چرا كه راه او و ديگر شهيدان راه امام حسين (ع) و على (ع) ... است.
ما و ليلى همسفر بوديم اندر راه عشق
او به مطلب‌ها رسيد و ما هنوز آواره‌ايم
«بهشت را به بها دهند نه به بهانه»
خيلى دلم مى‌خواست براى آخرين بار «رسول» را مى‌ديدم. وقتى كه خبر شهادت او را به من دادند، خدا مى‌داند چقدر به من سخت گذشت و فقط اين حماسه‌هاى حسين (ع) و فكر امام حسين (ع) بود كه دوايى براى اين درد بود تا به او برسم. چرا كه امام حسين (ع) در روز عاشورا عزيزترين كسان و يارانش را از دست داد. «على اكبر» را كه مى‌گفت؛ هر وقت مى‌خواستم ياد پيغمبر كنم در سيما و چهره زيباى او نگاه مىكردم. حضرت قاسم، على‌اصغر، حضرت ابوالفضل ... آرى، به خدا انسان وقتى به ياد مصيبت‌هاى پيغمبران، امامان به‌خصوص حضرت امام حسين (ع) مى‌افتد، دلش مى‌خواهد كه در آن زمان زنده بود و آنجا بود و تا آخرين قطره خونش را نثار مى‌كرد ولى خدا مى‌داند كه اگر بود مثل خيلى‌ها در آن‌زمان چه بهانه‌ها كه نمى تراشيد و نمى‌ساخت و از زير بار مسئوليت خطير و بزرگ كه همانا يارى امام خود بود شانه خالى مى‌كرد. بهشت را به بها دهند نه به بهانه.
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
