نامه ای از دلتنگی و غریبی دانش آموز شهید «محمد احمدی»
نوید شاهد البرز؛ شهید« محمد احمدی «که نام پدرش «رستم» بود در نوزدهم بهمن ماه 1347، در تهران چشم به جهان گشود و او تحصیلات خود را تا اول دبیرستان ادامه داد و در حالیکه دانش آموز بسیجی بود نیمکت های علم آموزی را برای دفاع از میهنش ترک کرد. سرانجام پس از رشادت های فراوان در بیست و پنج دیماه 1365، به شهادت رسید. تربت پاک شهید در بهشت زهرای تهران نمادی از ایثار و شهادت در راه وطن است.
نامه های به یادگار مانده از شهید«محمد احمدی» را در ادامه مطلب می آوریم:
با سلام و درود بر حضور خانواده عزيزم اميدوارم كه حالتان خوب بوده باشد و هيچ كسالتي و نگراني نداشته باشيد و همواره در كارهايتان پيروز و موفق باشيد. ان شاءالله و اگر از روي لطف از حال اين جانب خواسته باشيد خوب و سرحال هستيم و شما نيز به هيچ عنوان نگران من نباشيد وقتي كه اين نامه را مي نوشتم روز سه شنبه هفدهم دیماه 1364، ساعت شش بعدازظهر است. ديروز براي تمام بچه ها نامه آمده بود بي غير از من به قدري ناراحت بودم و دلتنگي و غريبي مي كردم كه گريه كردم. اين دومين نامه از طرف شماست. در عوض امروز پنج نامه؛ دو نامه از شما و دو نامه از خاله و شوهر خاله و يك نامه از علي آمده است. به قدري خوشحال شدم كه خستگي و دلتنگي يك ماهم از تنم خارج شد و شروع به خواندن نامه كردم. راستي! شما منتظر نامه هاي من نباشيد. تند تند نامه بنويسيد. چون اگر بخواهيد براي نامه هاي من جواب بنويسيد در عرض سه ماه فكر نكنم دو نامه هم براي من بيايد چون ما در محور هستيم و نامه ها دير به بوكان مي رسد. گاهي ماشين نمي آيد گاهي در گردان مي باشد. خلاصه خيلي طول مي كشد تا برسد پس شما در اين جا وظيفه داريد كه نامه بنويسيد من نيز دو بار خواستم تلفن به بابا بزنم ولي هر دو بار هم گوشي را كسي برنداشت پس فهميديد كه دست من بسته است.
به تمام اهل خانواده برادران و خواهران مادر و پدر و مادر
بزرگ و خاله شوهر خاله سلام برسانيد و سلامي گرم و مخصوص براي فرزانه خانم بفرستيد
و بگوييد كه دلم خيلي برايش تنگ شده به عمه و شوهر عمه و آقا مظفر نيز سلام
برسانيد و در ضمن من در اول ماه به مرخصي نمي‌آيم چون دو سه نفر متأهل هستند كه
حدود 70،80 روز مرخصي نرفته اند و من حق تقدم را به آنان مي دهم و راضي نمي شوم
خود به مرخصي بروم در حالي كه آنان زن و بچه دارند و بايد در اين جا بمانند پس
منتظر من نباشيد. شايد تا اواخر بهمن به مرخصي نياييم فقط نامه فراموشتان نشود
نامه تقويت كننده روح است ديگر عرضي ندارم
خدا نگهدار و به اميد ديدار .
منبع:
پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
