گذری بر حیات طیبه شهید ارتشی « رحمانعلی صالحی»
نوید شاهد البرز؛ شهيد «رحمانعلي صالحي» در سال 1334، در يك خانواده مومن مذهبي در شهرستان زنجان پاي به عرصه گيتي نهاد. وي پس از طي دوران طفوليت در كنار والدينش راهي مدرسه شد و تا پايان ابتدائي را با موفقيت كامل پشت سر نهاد و اما به علت گرفتاريهاي شديد زندگي مجبور شد، ترك ديار كند. وي به همراه خانواده‌اش در يكي از روستاهاي كرج سكونت كرد و او در كارهاي متفرقه كار مي كرد تا اينكه در سال پنجاه با يك دختر مذهبي ازدواج نمود كه حاصل زندگي شيرينشان دو دختر و يك پسر است. وي علاقه خاصي به خاندان عصمت و طهارت داشت بخصوص در عزاداري ابا عبدالله الحسين حضور فعالي داشت به ياد لب تشنه سرور آزادگان حسين بن علي(ع) به مردم آب مي داد.
وي در سال 1354، به خدمت سربازي اعزام شد و اواخر خدمت او همزمان با شروع اولين جرقه‌هاي انقلاب اسلامي بود. وي همگام با امت خداجوي در اكثر تظاهرات راهپيمائيها شركت فعالي داشت و پس از پيروزي حماسه آفرين و تاريخ‌ساز انقلاب اسلامي در بیست و دوم بهمن 1357، كه به سرنگوني حكومت 2500 ساله شاهنشاهي انجاميد و ژاندارم منطقه از تخت بزير كشيده شد. استكبار جهاني بر آن شد تا براي حفظ منافع نامشروع و غارتگري خود به هر طريقي كه شد انقلاب را به انحراف و درنهايت نابود كنند و در اين راستا از هر توطئه و تجاوزي دريغ نكردند و جنگ تحميلي در ادامه اين حركتهاي زنجيره‌اي امپرياليستهاي شرق و غرب توسط صدام عفلقي بر انقلاب و ميهن اسلاميمان تحميل شد و از غرب تاجنوب كيلومترها در عمق خاكمان مغول وار تاختند و حتي تأسيسات نفتي اقتصادي خانه‌هاي مسكوني بيمارستانها و فرودگاهها و… را مورد تجاوز قرار دادند.
او، از جمله
لبيك گويان حسين زمان بود كه در سال 1359، به جبهه‌هاي نور عليه ظلمت
اعزام شد و در جبهه‌هاي غرب به نبرد با متجاوزين بعثي و مزدوران ملحد منافق داخلي
مشغول بود. او پس از چند ماه نبرد مظلومانه و سرسخت در سحرگاه بیست و دوم آذر ماه
1359، درخون خود غلطيد و نام او بر تاريخ افتخارآفرين حسينيان زمان ثبت شد و لكه
ننگي بر استكبار و مزدورانش بود. تربت پاک شهید در گلزار شهدای جعفر آباد نمادی از
ایثار و مقاومت در راه وطن است.
نقل قول از همسرشهید:
جنگ كه شروع شد، گفت: من
بايد بروم جبهه ما بايد مملكت را نگه داريم خيلي اخلاقش خوب بود الآن هم من اصلاْ
احساس نمي كنم بالا سر ما نيست هميشه احساس مي كنم زنده است و سايه اش بالاي سر
ماست. سال 59 بود كه پانزده روز در كرج آموزش ديد بعداْ رفت پادگان لويزان ده روز
هم آنجا آموزش ديد بعد از آنجا به كردستان اعزام شد و يك ماه آنجا بود كه در سقز
به شهادت رسيد هر موقع كه ناراحت مي شوم به خوابم مي آيد مي گويد: چرا ناراحتي
مشكلات را به من بگو من حل مي كنم.
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
