از «مورود» تا «سردشت» + دستخط وصیت نامه

نوید شاهد البرز؛ شهید علی قاسمی مورودی که نام پدرش «حمزه» در تاریخ اول شهریور ماه 1346، در روستای مورود ار توابع استان البرز دیده به جهان گشود. وی پس از سپری کردن دوران کودکی در کانون گرم خانواده و کمک به پدر در امور کشاورزی در سن هفت سالگی به مدرسه رفت و تا کلاس پنجم ابتدایی ادامه تحصیل داد وی برای امرار معاش به کشاورزی پرداخت.

با فرارسیدن زمان سربازیش و پس از سپری کردن دوره اموزش نظامی به منطقه غرب کشور اعزام شد. وی پس از چند ماه حضور در منطقه و جانفشانی و پیکار با بعثیون عراق در تاریخ سیزدهم آذر ماه 1367، با اصابت گلوله دژخیمان در منطقه عملیاتی «سردشت» به شهادت رسید.

تربت پاکش در گلزار شهدای «روستای مورود» در جاده چالوس نمادی از ایثار و شهامت در راه وطن است.

فرازی از وصیت نامه شهید«علی قاسمی موودی» را در ادامه می خوانید:

به نام خداوند بخشنده مهربان

با درود فراوان به رهبر کبیر و امام بزرگوارم امام زمان و با درود به شهیدان کربلا و شهیدان ایران و به امید پیروزی حق بر باطل با اجازه شما عزیزان وصیت خودم را آغاز می کنم. امیدوارم که عرض ناقل من مورد قبول حضرت مهدی و نایب بر حقش خمینی کبیر قرار بگیرید. اول از کسانی که به تشییع جنازه من می آیند تشکر و قدردانی می شود و از برادران داغدیده ام خواهش می کنم مرا حلال کنید و از مادرم پیرم می خواهم که شیر خود را حلال کند و از خواهران و عمه ها و پسرعمه تشکر و قدردانی می شود.

من تنها آرزو داشتم که درصف شهیدان مورود قرار بگیرم و از همسنگرانم؛ جناب آقایان «علی اکبر و احمد مسلمی» امیدوارم که مرا ببخشد. اگر در آموزشی بدی دیدی مرا حلال کنید. برادر محترم «حسین قاسمی» و «اسماعیل» می دانم داغ برادر خیلی مشکل است ولی باید ساخت. از شما می خواهم از همدیگر  جدا نشوید. از دایی عزیزم می خواهم که خواهرزاده هایش را تنها نگذارد. عمو عزیزم آقای «رضا قاسمی» امیدوارم که برادران مرا جدا از بچه های خودت ندان چون گل این برادران پر پر می شود و امیدوارم از خواهرم و عبدالله و مادرم پذیرایی کنید اگر اجازه بدهید همین جا با شما خداحافظ کنم. اجازه می دهید؛ می دانم شما مورودی ها خیلی خیلی خوب هستید. به تاریخ چهارم مهر ماه 1367

قربان شما علی قاسمی