فرازی از زندگی و کلام شهید «فکه»
نوید
شاهد البرز؛ شهيدگرانقدر «احمد بهروزي» درسال 1330، در«سرحدآباد» از توابع كرج
درخانواده اي مومن و انقلابي ديده به جهان گشود. پدرش در مغازه مقواسازي دركرج مشغول كاربود و مادرش نيز زني خانه دار
و زحمتكش بود. پس ازگذراندن دوران كودكي
وارد مدرسه شد و توانست با شرایط آن روزهای مملكت که درخفقان و آغاز انقلاب بود تا ششم
ابتدائي قديم تحصيل نمايد. او سواد خواندن و نوشتن را تا جایی كه درتوان داشت
فراگيرد.
پس از اينكه شهيد تحصيل را در مدرسه «فارابي» كرج به پايان رسانـد به كمك پدرش شـتافـت و پس ازمــدتي به شغل تراشكاري در كارخانه «زامياد» مشغول شد. تا اينكه درسال 1358، ازدواج كرد كه ثمره ازدواجش سه فرزند بود. پس از ازدواج يك سال بعد با آغاز جنگ تحميلي داوطلبانه به جبهه اعزام شد و پس از پانزده روز بازگشت درحمله هاي مختلفي شركت كرد. به طوري كه هرسال، ازسال 60 تا سال 65 هر ماه چند روز را در جبهه سپري مي كرد.
سرانجام در آخرين حضور ايشان در جبهه در حالي كه سه ماه از اعزام ايشان گذشته بود در تاريخ سیزدهم اردیبهشت 1365، درمنطقه عملياتي «فكه » درحين اينكه ازماموريت برمي گشت كه به مرخصي و دیدار خانواده برود تيپ سيدالشهدا اعلام مي كند در «فكه» به نيروي تازه نفس احتياج است. شهيد هم به همراه چندتن ديگر كه ازاعضاي گردان علي اصغر(ع) داوطلبانه به فكه اعزام مي شود و بعد از رشادت های فراوان به فيض شهادت نائل مي آيد. تربت پاک شهید درگلزار شهدای سرحد آباد نمادی از پایداری و ایثار در راه وطن است.
فراز هایی از وصیت نامه مدبرانه شهید «احمد بهروزی» را در پیش روی دارید که در ابتدا کلامش از حدیث نبوی مدد جسته و در اثنای وصیت خود همه را به تربیت صحیح و اسلامی فرزندان سفارش نموده است. این شهید بزرگوار با بیان آیه 181 سوره بقره سخن را به پایان برده است. متن این وصیت نامه را در ادامه خبر می آوریم.
«بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین»
«بسم رب الشهدا و الصدیقین»
(کل نفسه ذائقه الموت) قال النبی (ص):« ما ينبغى لامرء مسلم ان يبيت ليلة الا و وصيته تحت راسه من مات بغير وصية مات ميتة »
با توکل به خداوند متعال و در ظل توجهات حضرت ولی عصر و خانواده و ائمه اطهار (س) و رهبر عالیقدر اسلام وصیت خود را آغاز می نمایم. خدایا! تا کی و تا چند در خانه بنشینم و شاهد باشم که دشمن به خاکم تجاوز کند و بخواهد به اسلام ضربه وارد بیاورد.
خدایا! دیگر طاقتم تمام شد به امید تو بر می خیزم و این بار لباس رزم می پوشم و با گامهای استوار و با سلاح ایمان به حمایت از اسلام و دین و قرآن به سوی جبهه حق علیه باطل حرکت می کنم. خدایا! مرا موفق بدار در این راه ثابت قدم و استوار بمانم تا جانم را ایثار کنم. خدایا! من همسر و فرزندانم به ویژه مادر مهربان و برادران و خواهرانم را به تو سپردم و همه شما را به صبر و شکیبایی در راه خدا دعوت می کنم. برادران عزیزم مانند کوه استوار باشید و مانند دریا بخروشید و مانند شعله آتش باطل را محو و نابود کنید و به فرمان امام عمل کنید. آقای حاج «محمد اویسی» همانطوریکه تا کنون نسبت به فرزندان من لطف و محبت داشته اید اگر من شهید شدم بیش از پیش مراقب کودکان من باشید و همگی دست در دست یکدگر نهاده در تعالیم و تربیت آنان سعی و کوشش فراوان مبذول داشته و به فرزندانم قرآن بیاموزید و در کلاس قرآن و احکام دین بفرستید. نماز خواندن را به آنها یاد دهید و مواظب حجاب فاطمه باشید و در تربیت اصغر کوتاهی نکنید تا می توانید به فرزندانم محبت کنید. مادر عزیزم اگر من شهید شدم شما نگران من نباشید زیرا من امانتی بودم که خدا به شما داده بود و خدا خود امانتش را پس گرفت. برادران مهربانم مسئولیتی بس خطیر دامنگیر شما شده است با شهادت من مردم به چشم دیگری به شما می نگرند. مبادا اسلحه ام بر زمین بماند. بسیج را فراموش نکنید. خواهران عزیز و مهربانم شما هم از هر جهت مواظب خود باشید. مبادا دشمن از شما سوء استفاده کند و نسبت به تربیت فرزندان خود کوتاهی ننمائید و آنان را با خدا آشنا سازید و به آنان بیاموزید مسجد را ترک نکنند و همیشه در اول وقت با جماعت نماز بخوانند زیرا ما هر چه داریم از نماز داریم همسرم ماهی یک بار روضه خوانی را فراموش مکن و به یاد ائمه اطهار به خصوص حضرت فاطمه زهرا (س) همه گرد یکدیگر جمع شوید به مصیبت آنان گوش دهید و به یاد من اشکی بریزید زیرا من هر چه داشتم از این خاندان داشتم.
«181» سوره بقره: فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإِنَّما إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ
عَلِيمٌ. پس هركس كه آن (وصيّت را) بعد از شنيدن، تغيير دهد، گناهش تنها بر كسانى است كه آن
را تغيير مى‌دهند، همانا خداوند شنوا و داناست. به تاریخ چهارم
اسفند ماه 1364
منبع:
پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری
