دست بر ضریح... محرم حریم شدن

نوید شاهد البرز:

«شهيد داوود رضایی» فرزند «هادي» در اول مهر 1344، در «تهران» ديده به جهان گشود. وي بعد از گذراندن دوران كودكي خود در دامان پر مهر و محبت مادر بعد از اينكه به سن هفت سالگي رسيد، جهت كسب علم و دانش وارد كانون فرهنگي آموزش كه همان مدرسه بود، شد و دوران ابتدائي را با موفقيت پشت سر گذاشت. وي تحصيلات خود را تا كلاس اول دبيرستان در رشته علوم انساني ادامه داد و جهت امرار معاش به اشتغال روی آورد و به شغلهای گوناگون پرداخت و بعد به همراه دوستان خود در پايگاه ها و مساجد محل به فعاليت مي پرداخت و بعد از به ثمر رسيدن پيروزي انقلاب ايشان نيز عضو بسيج گرديد.

با شروع جنگ ايشان نيز از طريق بسيج براي نبرد و ستيز به جبهه هاي جنگ حق عليه باطل شتافت تا اينكه سرانجام در تاريخ یازدهم آبان ماه 1361، در «منطقة موسيان» حين عمليات محرم بر اثر اصابت تركش به درجه رفيع شهادت نائل آمد.

نقل قولی از پدر شهید:

پدرشهید نقل می کردکه شب قبل ازاینکه خبر شهادت به وی برسد، خواب دیدم که من و داوود در حرم امام حسین (ع) هستیم و هردو سربه ضریح امام گذاشته و در حال گریه هستیم که پس از مدتی سر از ضریح برداشتم و دیدم که داوود نیست. به اطرافم نگاه کردم و چند بار داوود را صدا زدم که جواب آمد که داوود را به حرم برده اند.

همرزم شهید «علیرضا شجاعی» می گوید :

در شب حمله پس از سخنرانی برادر «فخرالدین حجازی» داوود به شدت می گریست به طوری که توجه همه را به طرف خود جلب نمود و برادرمان گفت: موقع خداحافظی حدود 10 دقیقه داوود مرا در آغوش گرفت و به شدت گریه کرد و حلالیت خواست و خداحافظی نمود.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری