شهادت را جز سعادت نمی‌بینم

بسم الله الرحمن الرحیم

«من مرگ را جز سعادت و زندگی با ستمکاران را جز خواری نمی‌بینم.»
(امام حسین علیه‌السلام)

مقدمه:
پس از حمد و ستایش خداوند رحمان و رحیم، و درود بی‌کران بر پیامبر اکرم(ص)، امام زمان(عج) و امام خمینی(ره) که سخنانش شرق و غرب را به لرزه درآورد، و با سلام به همه شهدای اسلام از کربلای حسینی تا کربلای خمینی، وصیت‌نامه‌ام را آغاز می‌کنم.

بخش اول: اقرار به ناتوانی
پروردگارا! من در وجود خود لیاقت شهادت را نمی‌بینم. شاید لایق شهید شدن نباشم، چرا که شهید مقامی بزرگ دارد و من با کوله‌باری از گناه به درگاه تو آمده‌ام. ولی می‌دانم فضل و بخشش تو بسیار است و امیدوارم شهادت نصیب این بنده گنهکار هم بشود.

بخش دوم: اعتراف به دیرشناسی
راه سالار شهیدان، حسین بن علی(ع) را دیر یافتم. تمام عمرمان در جاهلیت می‌گذشت. مثل شمع آب می‌شدیم و در گناه غوطه‌ور بودیم. اما با طلوع انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره)، جرقه‌ای در دلم تابیدن گرفت و مرا تا مرز شهادت پیش راند.

بخش سوم: سخن با خانواده
خطاب به مادر:
از تو می‌خواهم مرا ببخشی و شفاعتم کنی. تو با زحمات بی‌کران، شب‌زنده‌داری‌ها و رنج‌های بسیار، مرا پرورش دادی و من نمی‌توانم به اندازه این محبت‌ها حق‌شناسی کنم.

خطاب به پدر:
هر نعمتی در زندگی‌ام داشته‌ام، از تو بوده است. از تو سپاسگزارم.

توصیه به والدین:
خواهرم را به بهترین شکل به جامعه تحویل دهید تا مایه سرافرازی خانواده باشد.

بخش چهارم: پیام به امت
از همه شما می‌خواهم:

1. سخنان امام خمینی(ره)، این امید محرومان جهان را با گوش و جان بشنوید و اجرا کنید.

2. پشتیبان امام باشید که برای اسلام و ایران زحمات بسیاری کشیده‌اند.

3. ما جان‌های خود را نثار امام می‌کنیم تا انقلاب مهدی(عج) پایدار بماند.

پایان وصیت:
به امید پیروزی رهروان خمینی بر کفر جهانی
تاریخ: سوم اردیبهشت ماه  /۱۳۶۴

امضا:
نادر سرمدی
فرزند یوسف

انتهای پیام/