نوجوان مسجدی که با خونش سند وفاداری به انقلاب را امضا کرد

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید محمدعلی آرمیده، در بهمن ماه سال ۱۳۴۷، در خانواده‌ای ساده و متدین در اطراف کرج، کودکی متولد شد که نامش را محمدعلی گذاشتند. پدرش، سیدعلی، کارگری زحمتکش و مادرش، زنی فداکار و خانه‌دار بود. از همان کودکی، محمدعلی در دامان مادری مؤمن و در سایه‌ی تعالیم قرآنی مسجد محل پرورش یافت.

نوجوانی در آتش انقلاب

همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی، محمدعلی دوران راهنمایی را می‌گذراند. او که روحی‌های انقلابی داشت، همواره با دوستانش درباره‌ی وقایع انقلاب و جنگ گفتگو می‌کرد. در سن ۱۵ سالگی، با فقدان مادرش مواجه شد، اما این مصیبت، نه تنها او را ناتوان نکرد، بلکه عزمش را برای خدمت به اسلام و انقلاب استوارتر ساخت.

شب‌های بیداری در مسجد و روزهای تلاش برای جبهه

محمدعلی نوجوان، شب‌ها به بسیج و مسجد می‌رفت و روزها به همراه خواهرش در بسته‌بندی کمک‌های مردمی برای رزمندگان فعالیت می‌کرد. او آرزو داشت به جبهه برود و همیشه می‌گفت:
"نباید سلاح برادران شهیدمان روی زمین بماند. باید راهشان را ادامه دهیم. آنها با خون خود، انقلاب و اسلام را آبیاری کرده‌اند و ما باید با خون خود بنویسیم که راهشان جاودانه است."

اخلاقی آمیخته با ایمان و ادب

محمدعلی در خانه سرآمد اهل منزل بود. همیشه به بزرگترها احترام می‌گذاشت و پیش از همه سلام می‌کرد. به کودکان محبت می‌نمود و در مسجد، همواره در صف اول نماز جماعت حاضر می‌شد. او به خواهرانش تأکید می‌کرد:
"حجاب خود را حفظ کنید؛ چرا که رعایت حجاب، مشت محکمی بر دهان استکبار است."

عروج به ملکوت

سرانجام در سن ۱۹ سالگی، پس از سه بار اعزام به جبهه، در سال ۱۳۶۶ به آرزوی دیرینه‌اش رسید و در راه دفاع از اسلام و میهن، به درجه رفیع شهادت نائل آمد. او با خون پاکش، نام خود را در زمره یاران همیشه جاوید امام حسین (ع) ثبت کرد.

خانواده شهید آرمیده از همه می‌خواهند:
"راه شهدا را ادامه دهید و هرگز اصالت‌های اسلامی و انقلابی خود را فراموش نکنید."

انتهای پیام/