"مرتضیِ زمانه؛ از کارگاه سخت زندگی تا اوج عزّت شهادت"

به گزارش نوید شاهد البرز؛ در دل آهنگرانِ تهران، ستاره‌ای درخشید که نه با طلا، که با خون سرخ خود، امضای وفایش را بر صحیفه انقلاب حک کرد. مرتضی امامی قمصری، یتیم ده سالهای که سندانِ سختی‌ها، پیکر نحیفش را به فولادِ ایمان بدل ساخت، تا در نبرد سردشت، همچون شهسوارِ عاشق، سینه سپر کند و با شهادت، تاجِ "یا زینب" را بر سر نهد!

شهید مرتضی امامی قمصری در سال ۱۳۴۲ در تهران به دنیا آمد. کودکی‌اش با رنج یتیمی همراه بود؛ چرا که در سن ده سالگی، پدرش را از دست داد و ناچار شد برای تأمین معاش خانواده، در کارخان‌های مشغول به کار شود. اما این سختی‌ها هرگز او را از تحصیل و مبارزه در راه آرمان‌هایش بازنداشت. او شبانه درس می‌خواند و هم‌زمان، با حضور پررنگ در تظاهرات انقلابی، به صفوف مبارزان علیه رژیم پهلوی پیوست.

اخلاق نیکو، سادگی و پایبندی به فرائض دینی، از او جوانی نمونه ساخته بود. در هجده سالگی، با عشق به خدمت در راه اسلام، وارد ارتش شد و سیزده ماه در این مسیر ایثار کرد. سرانجام، در سوم اسفند ۱۳۶۲، در منطقه سردشت، با شهادت، به آرزوی دیرینهاش رسید و نامش در زمره شهیدان جاودان انقلاب اسلامی ثبت شد.

 شهید مرتضی امامی قمصری، با زندگی پرتلاش و شهادت افتخارآمیزش، به نسل جوان میآموزد که با ایمان و اراده، می‌توان بر هر سختی غلبه کرد و در راه خدا، جاودانه شد. او سرباز فداکار انقلاب و نماد مقاومت بود که از کارگر کارخانه تا سنگر دفاع از میهن، زندگی کوتاه، اما پرافتخار شهید مرتضی امامی قمصری، روایتی از عشق به خدا، انقلاب و ایستادگی در برابر سختی‌هاست. او که از نوجوانی بار مسئولیت خانواده را بر دوش کشید، با ایمان و اراده آهنینش به یکی از سربازان وفادار ارتش جمهوری اسلامی تبدیل شد و سرانجام در جبهه‌های نبرد، راه نورانی شهادت را برگزید.

انتهای پیام/