ما مثل اصحاب امام حسین(ع) در محاصره اقتصادی و نظامی قرار گرفته‌ایم
به گزارش نوید شاهد البرز، شهید «علی زمانی» که نام پدرش عیوض‌علی است در سوم خرداد ماه 1343، در کلوج طارم اول راهنمایی از سوی بسیج در نوزدهم بهمن ماه، در فکه با اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر پاکش در امامزاده محمد(ع) کرج به خاک سپرده شد.
آنچه در ادامه می‌خوانید متن وصیت‌نامه شهید «علی زمانی» است.
«الَّذِیـنَ آمَنُـوا یُقَاتِلُـونَ فِـی سَـبِیلِ اللَّـهِ وَالَّذِیـنَ کَفَـرُوا یُقَاتِلُـونَ فِـی سَـبِیلِ الطَّاغُـوتِ فَقَاتِلُـوا أَوْلِیَـاءَ الشَّـیْطَانِ إِنَّ کَیْـدَ الشَّـیْطَانِ کَانَ ضَعِیفًـا»
با سلام و درود فراوان به منجی زمان و به شهیدان راه خدا
پـدر و مـادر عزیـزم، امـروز روز امتحـان اسـت؛ امـروز روز نـدای حسـین زمـان اسـت. آیـا کسـی هسـت کـه حسـین زمـان را یـاری کنـد؟ و ایـن نـدا امـروز از زبـان امـام امـت، خمینـی بت‌شـکن برخاسـته اسـت کـه می‌گویـد: «ای کاش مـن هـم یـک پاسـدار بـودم»؛ و بایـد اسـلام را یـاری کـرد؛ زیـرا تمـام کفـر جهانـی علیـه اسـلام برخاس ـتهاند. مـن از شـما مـردم مسـلمان می‌خواهـم کـه امـام خمینـی را یـاری کنیـد و راه امـام را دنبـال نماییـد و دعـا کنیـد کـه خـدا از عمـر مـا بکاهـد و بـه عمـر امـام بیفزایـد. بـرادران و خواهـران مسـلمان، قـدر امـام عزیزمـان را بدانیـد و کمکـش کنیـد. امـام ۴ نماینـده‌ای اسـت از جانـب خـدا کـه بـرای اسـلام خدمـت می‌کنـد.ای مس ـلمانها، علیـه دشـمنان اسـلام بـه پـا خیزیـد و بجنگیـد؛ یـا پیـروز می‌شـوید یـا شـهید کـه بازهـم پیروزیـد. امـروز، مـا مثـل اصحـاب امـام حسـین (ع) در محاصـرۀ اقتصـادی و نظامـی قـرار گرفته‌ایـم. راه آزادشـدن خیلـی آسـان اسـت. بـا یـک بلـه گفتـن و به رسمیت شـناختن مظهـر کفـر و ظلـم جهانـی آمریـکا و روسـیه و تـن دادن بـه ذلـت و خـواری و بردگـی آنهـا، هـم از محاصـرۀ اقتصـادی و هـم نظامـی نجـات پیـدا میکنیـم؛ امـا مگـر می‌شـود مـا پیـرو امـام حسـین (ع) و فرزنـد پاکـش، خمینـی عزیـز، باشـیم و اینچنیـن انتخـاب کنیـم؟! هرگـز! دور بـاد از مـا اینچنیـن عملـی سـر زنـد.
پـدر و مـادر عزیـزم، مـن راهـم را شـناختم و دنبالـش رفتـم و خوشـحالم. مـن امـروز احسـاس میکنـم کـه دوبـاره جریـان کربـلا تکـرار می‌شـود و حسـین زمـان، خمینـی روح اللّـه، «هَـل مِـن ناصـرٍ یَنصُرُنـی» را فریـاد می‌زنـد. آیـا می‌شـود جـواب نـداد؟ واللّـه نـه! مـردن را بهتـر از زندگـی
ذلت بــار می‌دانــم و در جــواب حســین زمانــم می‌گویــم لبیــک لبیــک.
پـدر و مـادر عزیـزم، امیـدوارم کـه مـرا ببخشـید. خـدا را فرامـوش نکنیـد و بـه شـما توصیـه میکنـم کـه روحانیـت را تنهـا نگذاریـد. اگـر شـهادت نصیبـم شـد، مـرا در امامـزاده محمـد(ع) دفـن نماییـد. یـک مـاه بـرای مـن روزه بگیریـد و یـک سـال نمـاز بخوانیـد.
والسلام
انتهای پیام/
