این راه را دوست دارم!

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «محمدحسن (رسول) خلیلی» ۲۰ آذر ۱۳۶۵ در زمان جنگ تحمیلی عراق در تهران به دنیا آمد. او در دبیرستان در رشته علوم انسانی مشغول به تحصیل شد و در دانشگاه رشته مدیریت را ادامه داد و در ۱۳ سالگی وارد بسیج شد.


به دوره های سخت نظامی علاقه نشان داد و با توجه به تخصص های مختلفی که در امور نظامی داشت بیشتر به تخریب علاقه داشت و تخریب چی به‌روز و ماهری بود و بر حسب وظیفه راهی دفاع از حرم آل‌الله در سوریه شد. شهید مدافع حرم «رسول خلیلی» روز ۲۷ آبان ۱۳۹۲ در چهارمین باری که به سوریه رفته بود، در عملیات محرم به شهادت رسید. وی نخستین شهید مدافع حرم منطقه یک بود.

در ادامه متن وصیت‌نامه شهید خلیلی را بخوانید.


بسم الله الرّحمن الرّحیم

«فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لا أُضِیعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی بَعْضُکُُمْ مِنْ بَعْضٍ فَالَّذِینَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ أُوذُوا فِی سَبِیلِی وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لََکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ لََدُْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الََْنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ» سوره آل عمران آیه ۱۹۵
با نام و یاد خداوند رحمان و رحیم و مهربان که درحق بنده حقیر از هیچ چیزی کم نگذاشته است و سلام و درود به محضر صاحب العصر و الزمان (عج) و روح پاک امام راحل (ره) و رهبر عالم تشیع و اسلام قائدنا آیت الله سیدعلی خامنه‌ای (مدظله العالی) و روح پاک تمامی شهدای اسلام به خصوص سیدالشهداء ابا عبدالله الحسین (ع) که جان‌ها همه فدای آن بزرگوار. به موجب آیه شریفه «ان کل نفس ذائقه الموت» تمامی موجودات از چشیدن شربت مرگ ناگزیر بوده و حیات ابدی منحصر به ذات اقدس باری تعالی می‌باشد. این دنیا با تمامی زیبایی‌ها و انسان‌های خوب و نیکوی آن محل گذر است نه وقوف و ماندن.
تمامی باید برویم و راه این است. دیر یا زود فرقی نمی‌کند، اما چه بهتر که زیبا برویم. پدرو مادر عزیزم که سلام و درود خداوند برشما باد از شما کمال قدردانی را دارم که مرا با محبت اهل بیت (ع) و راه ایشان و در کمال صبرو عاشقانه بزرگ کردید و همیشه کمک حال من بوده‌اید. از شما عذرخواهی می‌کنم و سرافکنده‌ام که فرزند خوب برای شما نبودم و در حق شما آن چنان که باید خوبی نکردم.
از شما می‌خواهم مرا حلال کنید. در حق این فرزند حقیرتان دعا کرده و از خداوند بخواهید که او را ببخشد و این قربانی را در راه خود بپذیرید. می‌دانم که شما ناراحت نیستید؛ زیرا هیچ راهی بهتر از این نیست و این را شما به من آموختید و این همیشه آرزوی دیرینه من بوده که خدا عاقبت مرا با شهادت در راهش ختم به خیر گرداند. خوش ندارم که این شادمانی را با لباس سیاه و غمگین ببینم، غم اگر هست برای بی‌بی جان حضرت زینب (س) باید باشد. اشک و آه و ناله اگر هست برای اربابمان ابا عبدالله الحسین (ع) باید باشد و اگر دلتان گرفت روضه ایشان را بخوانید که منم دلم برای روضه ارباب و خانم جان تنگ است. اما چه خوشحالی بالاتر از این که فدایی راه این برگواران شویم. پس غمگین نباشد.
برادرعزیزم! مرا حلال کن و ببخش. می‌دانی که در حق تو هم کوتاهی کردم. برایم دعا کن و مرا نیز حلال کن. خدا را سرلوحه کارهای خود قرار بده. از خداوند می‌خواهم همیشه کمک حال تو برادر عزیزم باشد. از فامیل و هم‌بستگان می‌خواهم که مرا حلال کنید و ببخشید و برایم دعا کنید. من راه خود را انتخاب کردم و این راه را دوست داشته و دارم و خیلی از شما هم کمک کننده من بودید از تمامی شما عذر می‌خواهم که رفاقت را در حق شما تمام نکرده و ملتمسانه خواهانم که مرا عفو کنید و حلالم کنید. مرا ببخشید. برایم بسیار دعا کنید و در روضه‌های ارباب و مجالس عزاداری اهل بیت (ع) مرا فراموش نکنید.

پناه می‌برم به خداوند مهربان و از او می‌خواهم که بر من سخت نگیرد. شب اول قبر دعا برایم فراموش نکنید رفقا.

من الله التوفیق         العبدالحقیر محمدحسن خلیلی (رسول)

انتهای پیام/