آرزوی روسفیدی نزد امام حسین(ع) را دارم

به گزارش نوید شاهد البرز، شهید «مهراب نعمتی» بیستم اردیبهشت ۱۳۴۴، در شهرستان شهریار به دنیا آمد. پدرش مسلم، کشاورز بود و مادرش هاجر نام داشــت. تا دوم راهنمایی درس خواند. به عنوان پاســدار وظیفه در جبهه حضــور یافت. هفتم تیرماه ۱۳۶۷، در شاخ‌شــمیران توســط نیرو‌های عراقــی با اصابت ترکش به شــهادت رســید. پیکر وی را در روستای اصیل آباد تابعه زادگاهش به خاک سپردند.



آنچه در ادامه می‌خوانید متن وصیت‌نامه شهید «مهراب نعمتی» است.

بسم الله الرحمن الرحیم
* ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون *
آنانکه در راه خدا جهاد کرده و کشته شدند آنان را مپندارید که آنان زنده اند و در نزد خدای خود روزی می‌خورند.
وصیّت‌نامه‌ی خودم را با عرض ادب به پیشگاه مقدس حضرت، ولی عصر (عج) حجة بن الحسن العسگری روحی فدا و شهیدان به خون خفته‌ی اسلام مخصوصا شهدای انقلاب اسلامی ایران و با درود و سلام خدمت رهبر عزیز انقلاب حضرت امام شروع می‌کنم:
خدایا! بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را به راه راست هدایت فرما و ما را از رهروان راه آنان قرار بده. خدایا! به ما توفیق عنایت فرما تا شکر نعمت‌های تو را به جا آورم، شکر نعمت‌هایی را که به ما عطا فرمودی، ولی ما شکرگزار آن نعمت‌ها نبودیم و در قبال آنان از درگاهت سپاسگزاری نکردیم. خدایا! به مقام و عظمت خودت مرا ببخش و قلم عفو بر تمام گناهانم بکش. خدایا! اکنون که قلم در دست گرفته‌ام تا وصیّت‌نامه‌ی خودم را بنویسم خودت گواهی که در قلب من چه می‌گذرد؟ خدایا! اکنون دلم سخت گرفته و محزون است و تنگی قفس دنیا هر لحظه عرصه را بر من تنگ می‌کند. قلبم گرفته و گویا قصه‌ی آمدن به سوی تو را دارد. اگر لیاقت آمدن به سوی تو را دارم در این امر یاری‌ام کن که با عشق و علاقه و شناخت به‌سویت بیایم. خدایا! خود بهتر می‌دانی که مردن در بستر را دوست ندارم و همیشه آرزو داشتم در میدان جهاد شهید شده و با لباس خونین وارد محشر شوم تا نزد امام حسین (ع) روسفید باشم، خودت کمک کن که با مرگی آبرومندانه بمیرم. خدایا! تو را شکر می‌کنم که به من نظر لطف کردی تا بتوانم با دشمنان دین و قرآنت بجنگم و همیشه سپاسگزار نعمت‌های تو هستم.
عزیزان من! نمی‌دانم با چه رویی با شما سخن بگویم، می‌دانم که غیر از بدی چیزی دیگری از من ندیده‌اید و در این مدتی که در خدمت شما بود نتوانستم دوست خوبی برای شما باشم از این جهت از همه‌ی شما معذرت می‌خواهم و امیدوارم هر بدی که از من دیده‌اید به بزرگی خودتان ببخشید و مرا حلال کنید. مسجد را خالی نگذارید. در نماز جماعت و در دعا‌ها شرکت کنید؛ و از امام خود اطاعت کنید.
پدر بزرگوارم! پدری که با سختی و مشقت فراوان مرا بزرگ کردید و در بین فرزندان بدترین ایشان بودم و نتوانستم فرزندی خوب و شایسته برای شما باشم، در سوگ من گریه نکنید. استوار و ثابت قدم باش و اگر ناراحت شدی و اگر اشکی از چشمانت فرو ریخت شهادت فرزند خود را فراموش کن در مصیبت سرور شهیدان عالم امام حسین (ع) را به یاد بیاور.
مادر دلسوخته‌ام!‌ ای مادری که بسیار برایم زحمت کشیدی و شب‌های بسیاری را بر بالین من بیدار ماندی تا من راحت باشم و چه زحمت‌های جان‌فرسایی کشیدی تا مرا به این سن رساندی، می‌دانم که داغ فرزندت برایت مشکل است، ولی در راه خدا صبر را پیشه کن و کوله‌بار غم و سختی‌ات را ببند و تمام کوی و برزن بانگ بزن و بگو فرزندت چرا کشته شد.
مادر جان! از تو می‌خواهم که از من راضی باشی و فرزندت را حلال کنی ان‌شاء‌الله که خداوند این قربانی را از شما قبول کند. برادران عزیز و بزرگوارم! طهمورث – تیمور – سهراب – علی – مهدی، از شما معذرت می‌خواهم که نتوانستم دین برادری را نسبت به شما ادا کنم و امیدوارم که به بزرگی و آقایی خودتان مرا ببخشید و همچنان در کار‌های انقلاب کوشا و فعال تا ان‌شاء‌الله به هدف نهایی خود برسیم. خدانگهدار

پیام شاخص شهید بزرگوار بر اساس متن وصیّت نامه و مطابقت با آیات و روایات

پیام شهید: صبر را پیشه‌ی خود کن که خداوند با صابرین است.
شاهد قرآنی: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ. ﴿ بقره / ۱۵۳﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌‏اید از شکیبایى و نماز یارى جویید زیرا خدا با شکیبایان است.

انتهای پیام/