سربازی که خیلی مهربان بود
به گزارش نوید شاهد البرز؛ «شهید علی‌اکبر خزایی» در سال 1350در روستای ده‌نو از توابع شهرستان نهاوند متولد شد و در ۴ سالگی به همراه خانواده به محمدآباد کرج مهاجرت کرد. او تا پنجم ابتدایی در مدرسه محمودیه واقع در محمدآباد درس می‌خواند و در کنار درس و تحصیل شب‌ها در کلاس‌های قرآن شرکت می‌کرد. علی‌اکبر از اخلاق بسیار نیکویی برخوردار بود و بسیار مؤدب بود به طوری که همه خانواده و اهل محل از او راضی بودند. آنها در ۱۳ سالگی به فردیس کرج مهاجرت کردند و علی اکبر در مدرسه شهید نکونام مشغول به تحصیل شد تا سال سوم راهنمایی در مدرسه نکونام به ادامه تحصیل پرداخت. وی در ۱۶ سالگی به تحصیل در مدارس روزانه روی آورد و در یک خیاطی مشغول به کار شد. شب‌ها نیز در مدارس شبانه درس می‌خواند. مدتی بعد برای کار به تهران رفت و تا دو سال در تهران به کار خیاطی مشغول بود. در ۱۸ سالگی به خدمت مقدس سربازی رفته و به شهر بمپور از توابع ایرانشهر اعزام شد و بعد از گذشت ۱۲ روز از خدمت در حین آموزش در تاریخ نوزدهم مهر 1369 با اصابت تیر به درجه رفیع شهادت نائل شد.
خانواده شهید از او روایت می کنند: «علی اکبر بسیار مؤدب بود. همیشه به پدر و مادر خود کمک می‌کرد. با برادران و خواهران خود خیلی مهربان بود. از هوش بالایی برخوردار بود و در کار‌ها تبحر خاصی داشت همچنین بسیار شوخ طبع و آرام و صبور بود.»
مادرش در این خصوص بیان می‌کند: «شب خواستگاری دخترم بود و در همان شب علی باید به خدمت اعزام می‌شد. هر چه از او خواستم که آن شب پیش ما بماند قبول نکرد و می‌گفت: "من باید بروم و رفت." روز نامزدی دخترم خبر شهادتش را آوردند و چون دیدند که خانه ما جشن است به ما نگفتند ولی همسایه‌ها متوجه شده بودند. فردای روز نامزدی به ما خبر شهادتش را دادند.»
انتهای پیام/
