بدگویان در محضر خداوند مسئولند

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید فتح‌اله شعبانی، نهم آبان 1338، در شهرستان قزوين ديده به جهان گشود. پدرش محمدباقر، كشاورزی می‌کرد و مادرش فاطمه نام داشت. تا پايان دوره ابتدايی درس خواند. شغلش آزاد بود. سال 1360 ازدواج كرد و صاحب یک پسر و چهار دختر شد. از سوی بسيج در جبهه حضور يافت. سوم بهمن 1365، با سمت آرپی‌جی زن در شلمچه با اصابت گلوله به قلب، شهيد شد. پیکرش را در امامزاده طاهر(ع) شهرستان كرج به خاك سپردند.

آنچه در ادامه می‌خوانید متن وصیت نامه شهیدشعبانی است.

بسم الله الرحمن الرحیم

آن کس که مرا طلب کند می‌یابد آن‌کس که مرا یافت می شناسد آن کس که مرا شناخت دوستم می دارد و آن کس که دوستم داشت به من عشق می ورزد می کشم او را و آن کس را که من بکشم خون بهایش بر من واجب است و آن کس که خون بهایش بر من واجب است پس من خون بهایش هستم.

به برادران عزیزم توصیه می‌کنم که همگی پشت جبهه را نگهدارند و به رزمندگان کمک کنند. از برادران تقاضا می‌کنم که مسجدها را که امام فرموده سنگرهستند حفظ کنند. آنهایی که با این انقلاب خوب نیستند و حتّی بی تفاوت هستند در هر جا که می شنوند که از این انقلاب بد می گویند در محضر خداوند مسئولند و در آخرت جزای بد می بینند. ای برادران عزیز! از هر کجا که هستید به اسلام بر گردید دین اسلام مکتب توحید است و همیشه امام را دعا کنید. ضمنا عرض می شود که محلّ دفن مرا در امامزاده طاهر که نزدیک منزل است انجام شود. عیوض شعبانی و برادرم روح الله و عمویم بهرام و همسرم وکیل وصیّت من هستند که هر جور صلاحیّت خانواده مرا که کسی دیگر در کارهایی آنها دخالت نداشته باشد. از همگی حلالیّت می طلبم و در آخر برای سلامتی امام صلوات. فتح الله شعبانی بیست و نهم دی ماه 1365

آن‌کس که تو را شناخت خود را چه کند / فرزند و عیال و خانمان را چه کند

 دیوانه کنی هر دوجهان بخشید / دیوانه تو هر دو جهان را چه کند 

پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات

پيام شهيد: ای برادران عزیز! از هر کجا که هستید به اسلام بر گردید دین اسلام مکتب توحید است و همیشه امام را دعا کنید.

شاهد قرآنی: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنتُمْ تَسْمَعُونَ. (انفال /20)

اى كسانى كه ايمان آورده‌‏ايد خدا و فرستاده او را فرمان بريد و از او روى برنتابيد در حالى كه [سخنان او را] مى‏‌شنويد.

انتهای پیام/