شهیدپروانه‌اسدی: «مادر در شهادت من استواری نشان ده»
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید فرامرز پروانه اسدي، سي‌ام تير ۱۳۴۰، در شهرستان كرمانشاه ديده به جهان گشود. پدرش يدالله و مادرش پروين نام داشــت. تا پايان دوره كارشناسي ارشد در رشته جامعه شناسي درس خواند. سال 1360 ازدواج كرد و صاحب يك پسر و يك دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. چهارم اســفند ۱۳۶۲ ،با سمت مسئول واحد تحقيقات نظامي قرارگاه مركزي در طلاييه به شهادت رسيد. پيكــر وي مدتها در منطقه بر جــا ماند و پس از تفحص، در بهشــت زهراي شهرستان تهران به خاك سپرده شد. او را محسن نيز مي ناميدند.
متن وصیت نامه و پیام شاخص شهیدپروانه اسدی را بخوانید.
خدایا، تو را سپاسگزارم که شهادت را فوزی عظیم برای نیکان و صالحان قراردادی. پروردگارا ! تو می دانی که بسیار گناه کردم و چه بسیار که از اوامرت سرپیچی نمودم. خدایا! ترسانم از آن روز که همه را از زن و مرد و پیر و جوان و کوچک و بزرگ از قبر می خوانی. خدایا! درآن روز چگونه به اعمالم بنگرم و تنها زیادی رحمت توست که امیدوارم می سازد. خدایا! چنان به رحمانیّتت امیددارم که شب و روز مشتاق دیدار تو هستم لیکن ای خدا مبادا در بستر بیماری و یا جایی جز میدان مبارزه با دشمنان تو از این دنیا رخت بربندم، هیهات از مرگ غیر از شهادت پروردگارا بیمناکم، از اینکه نامه اعمالم از حسنات خالی است، خدایا! تنها دارایی ناقابلم را با شور و شوق تمام به تو و به راه تو می دهم.
الهی! تو پناه بی پناهانی، هیچ راه فراری نیست. شیطان هر لحظه در کمین است. خدایا! کمکم کن و مرا یک لحظه به خود وامگذار. من نمی دانم زبان عاجزم را چگونه در برابرت بگشایم. مبادا رسوایم کنی؟ خدایا! تو را به بخشندگی ات از سر تقصیراتم بگذر. اگر روزی از نمازم، روزه، نیکی به پدر و مادرم، اطاعت از ولیّ امر، مهربانی با مومنین، انفاق و نعماتت بپرسی. ای پروردگار، چگونه پاسخگو باشم با اینکه می دانی و می دانم که بسیار خطا کردم و نفسم بر من مسلّط بود. خدایا! از این میدان هولناک بسیار می ترسم و حال که تاکنون عمر را بر اساس دستورات تو نگذرانده ام پس ای پروردگار عالم جهاد خالصانه نصیبم کن تا با دشمنان تو بجنگم و اگر از گناهانم درگذشتی شهادتی خالصانه تر روزیم کن.
پدر بزرگوارم! زندگی من رنج و سختی زیادی داشته است و عاجزم از اینکه قدر تو را ندانستم. امیدوارم که شهادت مرا نعمتی بزرگ از جانب خداوند بدانی و صبر و شکیبایی را پیشه‌ی خود کنی، خوشحال باش که من به جمع شهدا می روم و با خدا ملاقات می کنم. مادر بزرگوارم! به خوبی می دانم شهادتم تو را افسرده و غمگین می سازد .خدا می داند که شرم دارم از اینکه تو را غمگین می سازم امّا راه حقّ است و باید در این راه با سخاوت تمام جان را برکف نهاد و راهی میدان شد، انتظار دارم که استوار و مقاوم باشی و به دیدار مادران شهدا بروی و آنان را دلداری بدهی. خواهرو برادرم! همواره روز جزا را در نظر داشته باشید و بیندیشید که در این جهان تنها خداست و همه‌ی ما سفری کوتاه در این دنیا داریم، نماز را بخصوص به جماعت به‌پای دار و حدود خدا را رعایت کنید.
همسرخوبم! در مدّت زندگی مشترکمان تو سختی های زیادی متحمّل شدی و می دانم نیّتت خالص و با خدا بوده است. إن شاءالله که خدا از تو قبول نماید من از تو راضی و خشنودم و بخاطر داشتن همسری نیکو چون تو خدا را سپاس می گویم و امیدوارم در همه ی امور مقلّد امام عزیزمان باشی. از تو می خواهم که به امام اقتدا کنی و در شهادت من استواری نشان دهی و فرزندمان را نامی نیکو بگذار و یاوری برای دین خدا و از یاران امام زمان (عج) قرار بده و قلبش را از ما خشنود بگردان. خدایا! هرکس که به این انقلاب خدمت می کند موفّق بدار و هرکس که خیانت می کند اگر قابل هدایت نیست رسوا و نابود بفرما. 3 روز روضه امام حسین (ع) برایم بخوانند. إنّ الله عَلی کُلِّ شَی قَدیر. فرامرز پروانه اسدی سیزدهم آبان ماه 1361
پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات
پيام شهيد: پروردگارا ! تو میدانی که بسیار گناه کردم و چه بسیار که از اوامرت سرپیچی نمودم. خدایا! ترسانم از آن روز که همه را از زن و مرد و پیر و جوان و کوچک و بزرگ ازقبر می خوانی.
شاهد حديثی: قال الامام حسین علیه السّلام: لا یأمَن یومَ القیامَةِ إلاّ مَن خافَ الله فِی الدُّنیا. (مناقب ابن شهر آشوب، ج4، ص 69)
امام حسین علیه السّلام فرمودند: کسی در قیامت در امان نیست مگر کسی که در دنیا ترس از خدا در دل داشت.
می توان فهمید که این وصایای شما ذره ای است از آن پندارهای عمیق و ژرف باطنتان و عقل بشریت را چه توقعی است از درک کردن که شاید سالها بر آن تدبیر باید کرد.
انتهای پیام/
