راهِ خوشبختی، گام برداشتن در راه شناخت دقیقِ مکتب است
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید محمدصادق یوسفی، نوزدهم شهريور 1341، در شهرســتان كرج چشــم به جهان گشود. پدرش محمدباقر، كفش فروش بود و مادرش شوكت نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته مديريت بازرگاني درس خواند و ديپلم گرفت. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت. هشتم آذر 1360 ،با ســمت آرپي جي زن و تك‌تيرانداز در بستان با اصابت گلوله به قلب و شكم، شهيد شد. پيكر وي را در روستاي حصار تابعه زادگاهش به خاك سپردند.
آنچه در ادامه می‌خوانید متن وصیت نامه و پیام شاخص شهید یوسفی است.
* انا لله و انا الیه راجعون *
این‌جانب، پاسدار اسلام و قرآن صادق یوسفی لازم می دانم مسائلی چند را قبل از شهادت بهحضورتان عرض نمایم در درجه ی اول انجمن اسلامی حصار و این برادران عزیز را به هر شکل که می توانید یاری نمایید. ثانیا؛ در جهت مکتبی کردن افرادی که تاکنون جذب انجمن و بسیج شدهاند دقیقا بکوشید با هروسیله ممکن است. ثالثا، ازهمه مهمتر امام بزرگ را هیچ‌گاه تنها مگذارید. امّا چند کلمه هم با شما پدر و مادر خواهر و برادرانم و دیگر وابستگان دور و نزدیک.
عزیزانم! انسان‌ها فانی شدنی هستند پس چه بهتر که در راه حق و جهاد فی سبیل الله این دنیا را به پایان برند.
عزیزان! در غم مرگ من گریه نکنید. فقط جای گریه از خداوند بخواهید که در زمره‌ی شهیدان کربلا قرار بگیرم. پیکرم را یک بار در مسجد حصار طواف دهید و سپس در قبرستان حصار در ردیف شهیدان دفن نمایید و پرچم سرخی بر بالای قبرم نصب کنید.
پدر و مادر عزیزم! ازشما عاجزانه می خواهم که در غم مرگ من نه تنها اشک نریزید بلکه خوشحال هم باشید و تمامی سعی تان را برای ساختن دو برادرم به‌کار برید از زحمات شما دو عزیز که مرا تا به اینجا رسانیده اید و در خطّ مستقیم اسلام رهنمون گشته‌اید؛ بی‌نهایت سپاسگزارم. برادران عزیزم! تمام سعیتان را در یک مطلب متمرکز نمایید و آن شناخت مکتب و بعد از شناخت دقیق مکتب در آن مسیر گام بردارید که تنها راه خوشبختی شماست. خواهرم! امام را فراموش مکن. برای من و دیگر شهیدان هم دعا کن. بیش از این مزاحم نمی‌شوم. به امید نصرت اسلام و مسلمین صحّت و سلامتی و طول عمر رهبرکبیر انقلاب. برادرتان محمّدصادق یوسفی.
پيام شاخص شهيد بزرگوار بر اساس متن وصيّت نامه و مطابقت با آيات و روايات
پيام شهيد: برادران عزيزم تمام سعی تان را در يک مطلب متمرکز نماييد و آن شناخت مکتب و بعد از شناخت دقيق مکتب در آن مسير گام برداريد که تنها راه خوشبختی شماست.
شاهد قرآنی: هر انسانى سه نوع نياز دارد: نيازهاى شخصى و مادّى، نيازهاى اجتماعى، نيازهاى عالى.
نياز شخصى، مثل نياز به غذا، پوشاك، مسكن، همسر. حتّی اگر يك نفرهم روى كره ی زمين باشد گرسنگى دارد و لباس مى خواهد و مسكن.
نياز اجتماعى، امورى است كه انسان چون در جامعه زندگى مى كند به آنها نياز دارد. مانند قانون، مقرّرات و رهبر.
نياز عالى، عبارت است از شناخت و آگاهى و معرفت، هر انسانى دلش مى خواهد آگاه بشود و شناختى پيدا كند نسبت به سرچشمه ی هستى، بشر سؤالات متعدّدى درباره ی خود و هستى دارد و مىخواهد خيلى چيزها را بشناسد و بداند و درباره ی آنها اطلاعاتى داشته باشد. مثلًا شناخت هستى و مبدأ آن، شناخت هدف هستى و مقصد و پايان آن، شناخت راه زندگى و شناخت حقّ و باطل. شناخت هدف، من آمدم براى چى، شما آمدى براى چى، شناخت مكتب، راه ما چيه، چه بايد كرد؟
آيا اين شناخت لازم است؟ بله، اگر فهميديم كه اين خانه صاحب و حسابى دارد يك جور زندگى مىكنيم اما اگر بدانيم كه اين خانه صاحب و حساب ندارد يك جور ديگرى زندگى مىكنيم بايد بدانيم كه اين ساختمان هستى و آفرينش بند به يك سرچشمه ی باشعورى است يا بند نيست؟ آخر كار، حسابى توى كار است يا رو به نابودى مىرويم؟ هدفى هست يا نيست؟ مكتبى هست يا نيست؟ حقّى هست يا نيست و اگر حق هست نشانه ی حق كدام است؟ اگر اين شناختها بود فرم خوراك و پوشاك ما هم فرق مىكند ديگر حواسمان هست كه چى مىخوريم آيا ما كه مىخوريم ديگران هم دارند بخورند يا خير؟ پس اين شناختها در زندگى ما اثر مىكند.
حال براى شناخت و كشف هدف چه بايد کرد؟ بايد از صاحب اصلى يعنی صاحب هدف سوال كنيم، يعنى از خالق و از سازنده و از مهندسى كه ساخته بايد بپرسيم، و براى كسى كه صاحب بصيرت و بينش است، علم اوّلين و آخرين در قرآن است، بنابراين سؤال می کنيم که: خدايا تو مرا آفريدى، براى چى آفريدى؟ و او جواب می دهد:
لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ (اسراء/ 12). من آفريدم تا بدانيد، براى علم و معرفت.
وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (ذاريات/ 56). من آفريدم تا عبادت كنيد.
هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فيها (هود/ 61). من آفريدم تا آباد كنيد.
الَّذى خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياهَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا (ملك/ 2). من آفريدم تا بهترين شما معلوم شود.
شاهد حديثی: أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ: الْعَامِلُ عَلَى غَيْرِ بَصِيرَةٍ كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ لَا يَزِيدُهُ سُرْعَةُ السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً. (كافي (ط ـ الإسلامية)، ج1، ص 43)
امام صادق «ع»: آن كس كه بدون بصيرت و بىشناخت و دانايى، عمل مىكند، همچون كسى است كه بر راه درست پيش نمىرود، اين است كه هر چه تندتر برود از مقصود دورتر مىشود.
انتهای پیام/
